بررسی تاثیر رفع پوسیدگی بر خصوصیات بزاق شامل جریان بزاق، ویسکوزیتی، PH و قابلیت بافرینگ

Abstract

وجود پوسیدگی های دندانی در دهان، از طریق افزایش کلونیزاسیون باکتری ها، افزایش گیر پلاک، ممانعت از حذف کربوهیدرات ها، افزایش تولید اسید و همینطور ایجاد محدودیت در دسترسی فاکتورهای رمینرالیزه کننده بزاقی منجر به تغییرات وسیعی در شرایط و وضعیت دهان و بزاق می گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر رفع پوسیدگی های دندانی موجود، بر خصوصیات بزاقی شامل جریان بزاق، ویسکوزیتی، PH و قابلیت بافرینگ می باشد. مواد و روش ها: تعداد 33 کودک با رنج سنی 6 تا 12 سال در این مطالعه شرکت داشتند. پس از تهیه نمونه بزاقی تحریک نشده، خصوصیات بزاقی شامل جریان بزاق، ویسکوزیتی، PH و قابلیت بافرینگ برای هر کدام از نمونه ها اندازه گیری شد. مدت 1 ماه پس از تکمیل پروسه های درمانی بیمار و رفع پوسیدگی های موجود، نمونه گیری و آنالیز مجدد پارامترهای بزاقی انجام شد. آزمون مورد استفاده جهت مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله در این مطالعه آزمون t زوجی بود. همچنین از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. مقادیر p کمتر از 0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: با درمان پوسیدگی های موجود اثر کاهشی در ویسکوزیتی بزاق مشاهده شد که میزان کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد(p=0.046). همینطور رفع پوسیدگی ها منجر به افزایش معنی دار در PH و قابلیت بافرینگ بزاق شد (p<0.001). با وجود این بین میزان جریان بزاق تحریک نشده قبل و یک ماه پس از درمان تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: رابطه بین پوسیدگی دندانی و شرایط بزاقی متقابل بوده و حضور پوسیدگیها در دهان بر شرایط بزاقی تاثیر مخربی دارد. بنابراین درمان پوسیدگیهای دندانی موجود، از طریق ارتقاء خصوصیات کیفی بزاق، می تواند نقش مهمی در پیش گیری از ایجاد پوسیدگیهای جدید داشته باشد