مقایسه استحکام فشاری، کششی، خمشی و مقاومت ضربه رزین آکریلی تقویت شده با نانو ذرات تیتانیوم دی اکساید با رزین آکریلی معمولی
Abstract
مقدمه: یکی از مواد پرکاربرد برای ساخت پروتزهای متحرک کامل یا پارسیل پلی متیل متاکریلات (PMMA) میصباشد. این ماده خواص زیبایی مطلوبی فراهم نموده و کار با آن آسان است. با توجه به عدم مقاومت کافی این نوع رزین ها تقویت خواص مکانیکی آنها یکی از چالش‌صهای پیش رو میصباشد. تقویت خواص مکانیکی ساختار بیس دنچر با اضافه کردن مواد مختلف با ایجاد ساختار کامپوزیت انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر بهبود خواص مکانیکی آکریل گرماسخت حاوی متیل متاکریلات شامل استحکام ضربه، کشش و خمشی با افزودن نانوذرات Tio2 با درصدهای مختلف و مقایسه خواص مکانیکی آن با آکریل معمولی میصباشد. مواد و روش کار: این مطالعه یک مطالعه تجربی از نوع آزمایشگاهی است. برای این منظور برای گروه Tio2 چهار تست مکانیکی و برای هر تست3 درصد وزنی 5/0 و 1 و 2 بکار رفت.در هر غلظت 9 نمونه و برای هر تست 12 نمونه و در مجموع 108نمونه از آکریل گرما سخت درست شد. در گروه شاهد برای هر تست 9 نمونه و در مجموع 36 نمونه وجود داشت. تعداد کل نمونه ها 144 عدد تعیین شد. پودر گرماسخت با درصدهای وزنی 5/0 (گروه1) و 1 (گروه2) و 2 (گروه3) از TiO2 فاز آناتاز با اندازه ذرات 20 تا 30 میکرومتر توسط دستگاه آمالگاماتور مخلوط شد. برای ساخت گروه شاهد، هیچ ماده‌صای به پودر متیل متاکریلات افزوده نشد. هنگامیصکه مخلوط به فاز داف رسید درون مولد فلزی با اندازه های استاندارد ریخته شد و مفل گذاری صورت گرفت. پس از پخت نمونه‌صها آزمون های کشش، خمش، ضربه و فشار بر روی نمونه ها انجام گردید. P value < 0.01 از نظر آماری معنادار تلقی شد. نتایج: نمونه اکریل تهیه شده با 1% وزنی نانوذرات اکسید تیتانیوم بهترین خواص را از نظر استحکام و خواص مکانیکی داشت که این خواص شامل استحکام کششی و ضربه می شود. نمونه اکریل تهیه شده با 2% وزنی نانو ذرات اکسید تیتانیوم باعث کاهش استحکام خمشی شد و روی خصوصیات دیگر ماده تاثیری نداشت. نمونه اکریل تهیه شده با نیم درصد وزنی نانو ذرات اکسید تیتانیوم باعث تقویت و یا تضعیف اکریل نشد. نتیجه‌صگیری: با افزودن نانوذرات اکسید تیتانیوم به مقدار 1% وزنی استحکام کششی و ضربه ای اکریل افزایش یافت