تاثیر مصرف بره موم (propolis) بر میزان سرمی اینترلوکین ت 17 در مبتلایان به لیکن پلان دهانی اولسراتیو

Abstract

زمینه و اهداف: لیکن پلان دهانی اولسراتیو، بیماری نسبتاگ‍ شایع و سمپتوماتیک با پتانسیل تبدیل شدن به بدخیمی می باشد. از مواردی که در پاتوژنز این بیماری موثر بوده و نظر محققان را به خود جلب نموده، سایتوکاین اینترلوکین- 17 می باشد، لذا تحقیقات اخیر در درمان بیماریهای ایمونولوژیک و التهابی به روشهای کاهش دهنده و تنظیم کننده سایتوکاینها، بخصوص اینترلوکین- 17 معطوف شده است. از مواد کاهنده 17-IL ،بره موم (Propolis) از محصولات زنبور عسل، با اثرات ضدالتهابی، ضد سرطانزایی و ضدمیکروبی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بره موم بر میزان سرمی 17-IL و علائم کلینیکی در مبتلایان به لیکن پلان دهانی اولسراتیو می باشد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی قبل و بعد، از 25 بیمار با لیکن پلان دهانی اولسراتیو برای بررسی سطح سرمی 17-IL خونگیری انجام گردید و سپس کپسول های 500 میلی گرمی بره موم خوراکی، روزانه یک عدد به مدت سی روز به بیماران داده شد و پس از یک ماه مجدداگ‍ سطح 17-IL اندازه گیری گردید. همچنین برای بررسی علائم بالینی، شدت درد (توسط معیار VAS) و حداکثر قطر زخم ها قبل و بعد از تجویز بره موم، اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی 17-IL قبل از مطالعهPgr/ml (5/16135)و بعد از درمان با بره موم Pgr/ml(12127) بود که تفاوت معنی داری را نشان داد (006/0=P). همچنین میانگین شدت درد قبل از درمان (6/32/4) و بعد از درمان ( 8/2 3/3) بود که تفاوت معنی داری را نشان داد(049/0 =p). میانگین حداکثر قطر زخم ها قبل از درمان( 7/7 14) میلی متر و بعد از درمان(6/78/9) میلی متر بوده که تفاوت معنی داری را نشان داد(03/0=P). نتیجه گیری:استفاده از بره موم باعث کاهش میزان 17-IL ، کاهش شدت درد وسوزش و همچنین کاهش اندازه زخم ها در مبتلایان به لیکن پلان دهانی اولسراتیو شد.