تاثیر طرح ریزپیچ ها بر میزان و الگوی توزیع تنش و کرنش در استخوان اطراف ایمپلنت

Abstract

هدف از مطالعه حاضر مقایسه ت‌أثیر طرح های مختلف ریزپیچ ها بر میزان و الگوی توزیع تنش و کرنش در استخوان اطراف ایمپلنت های دندانی با استفاده از روش تحلیل اجزاء محدود سه بعدی است. روش کار و مواد: مدل سه بعدی از 6 ایمپلنت با دو نوع مختلف ریزپیچ درشت و ریز در گردن ایمپلنت با سه طول 1، 2 و 3 میلی متری برای تحلیل اجزاء محدود تهیه شد. نیروی استاتیک 200 نیوتن در دو جهت (با زوایای 0 و 30 درجه) نسبت به محور طولی ایمپلنت وارد شد و مقادیر حداکثر تنش ها و کرنش های فشاری، کششی، برشی و تنش و کرنش معادل برای هر کدام از نمونه ها محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفت. کانتور هر کدام از تنش ها و کرنش های مذکور نیز مورد بررسی کیفی قرار گرفت. یافته ها: صرف نظر از زاویه بارگذاری، بیشترین مقدار تنش معادل در استخوان کورتیکال اطراف مدل دارای 1 میلی متر ریزپیچ ریز وجود داشت. تحت بارگذاری محوری در هر دو نوع ریز پیچ، بین طول گردن ایمپلنت و میزان تنش معادل همبستگی منفی وجود داشت. این روند در بارگذاری غیرمحوری برای گروه ریزپیچ های ریز صادق بود، اما در گروه ایمپلنت های با ریزپیچ درشت مدل دارای گردن 2 میلی متری بیشترین مقدار تنش را نشان داد. تمام تنش های مورد بررسی در تمام مدل ها تحت بارگذاری غیرمحوری نسبت به نیروی محوری افزایش یافت. کرنش در استخوان اسفنجی، عموما بیشتر از استخوان کورتیکال بود. نتیجه گیری: مقادیر تنش حداکثر در استخوان حول ایمپلنت تحت ت‌أثیر پروفایل ریزپیچ و زاویه بارگذاری تغییر کرد. پروفایل ریزپیچ نسبت به طول گردن ایمپلنت، در کاهش تنش های ایجاد شده در استخوان مهم تر بود چرا که عملکرد کلی ریزپیچ درشت مطلوبتر از ریزپیچ ریز بود و ریزپیچ های ریز با طول 3 میلی متر مقدار تنش بیشتری نسبت به سایر مدل ها ایجاد نمود.