تعیین ضخامت بافت نرم صورت با استفاده از MRI در بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی مرکز آموزشی درمانی
Abstract
با وجود استفاده از روشهای مختلف برای تشخیص بقایای اسکلتی انسان و دستیابی به اطلاعات مهم با این روشها؛ بازسازی صورت آخرین روشی است که برای تشخیص چهر انسان در پزشکی قانونی به کار میرود. این کار مستلزم داشتن اطلاعات دربار مقادیر ضخامت بافت نرم در موقعیتهای مناسبی در صورت است. تحقیق حاضر با هدف تعیین ضخامت بافت نرم صورت در لندمارکهای مختلف و روی تصاویر MRI از بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی مرکز آموزشی و درمانی شهید مدنی در شهر تبریز انجام شد. مواد و روشها در یک تحقیق توصیفی-مقطعی، تصاویر MRI از 179 بیمار (61 مرد و 118 زن) در محدود سنی 76-18 سال که هیچ گونه علائمی از ضایعات پاتولوژیک نداشتند، انتخاب و محاسبات روی 24 لندمارک آناتومیک از نواحی midline و midface توسط دو مشاهدهگر رادیولوژیست و با استفاده از نرمافزار اختصاصی انجام شد. تفاوت مقادیر ضخامت بافت نرم در این لندمارکها با استفاده از آزمونهای Mann-whitney U (برحسب جنس) و Kruskal-wallis (برحسب BMI و گروههای سنی) مورد قضاوت آماری قرار گرفته و نتایج با دادههای گزارش شده در تحقیقات دیگر مقایسه گردید. یافتهها یافتههای به دست آمده از این تحقیق در اکثر لندمارکها بیشتر از نتایج تحقیقات انجام شده در نژاد ترکیهای و آمریکایی بوده است. مقادیر لندمارکهای ضخامت بافت نرم در اکثر موارد در مردان بیشتر از زنان برآورد گردید. در برخی لندمارکها؛ تفاوتهای معنیداری از نظر مقادیر ضخامت در گروههای لاغر، افراد دارای وزن طبیعی و اضافه وزن دیده شده و در اکثر موارد؛ با افزایش میزان BMI افراد؛ ضخامت بافت نرم افزایش یافته بود. در برخی موارد؛ تفاوتهای معنیداری بین مقادیر ضخامت بافت نرم در گروههای سنی دیده شده و ضخامت بافت نرم در برخی نقاط با افزایش سن ضخیمتر و در برخی دیگر نازکتر میشدند. نتیجهگیری در مجموع؛ به نظر میرسد یافتههای تحقیق حاضر بتواند در اهداف بازسازی صورت در نژاد ایرانی به کار گرفته شود؛ هرچند تفاوتهای محدود نمونههای مورد بررسی در تحقیق با سایر گونههای نژادی ساکن در ایران باید لحاظ گردد