اثر عصاره هیدروالکلی دانه انگور سیاه بر روی قابلیت زیست پذیری و القای آپوپتوز در رده سلولی KB کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC)

Abstract

گسترش روشهای درمانی جهت درمان سرطان سلول سنگفرشی دهان (OSCC) امری ضروری و حائز اهمیت می باشد. مطالعات اخیر بر روی داروهای گیاهی بعنوان یک کاندیدای دارویی با پتانسیل ضدسرطانی تمرکز یافته است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات سیتوتوکسیک و مکانیسم مرگ سلولی القا شده بوسیله عصاره دانه انگور (GSE) بر روی رده سلولی KB (مدل سلولی سرطان سلول سنگفرشی دهان) صورت پذیرفته است. مواد و روش کار: آزمونهای MTT (3-(4 , 5 ت dimetylthiazol - 2 yl) -2,5 diphenyl tetrazolium bromid و تریپان بلو بر روی سلولهای KB و همچنین سلول های اندوتلیال ورید نافی انسان (HUVEC) جهت تجزیه و تحلیل اثرات سیتوتوکسیک عصاره دانه انگور (GSE) انجام شد. به علاوه، فعالیت القایی آپوپتوز عصاره به وسیله آنالیزهای TUNEL ، DNA Fragmentation و مرگ سلولی مشخص گردید. معناداری آماری بوسیله آنالیز واریانس (ANOVA) به همراه آزمون Duncan با سطح معناداری P 0.05 مشخص شد. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که عصاره هیدرومتانولی دانه انگور سیاه به طور معناداری رشد سلولی و زیست پذیری را با یک الگوی وابسته به زمان و دوز و بدون القا تخریب رده سلولی غیرسرطانی HUVEC مهار می کند. به علاوه القای آپوپتوز توسط GSE در رده سلولی KB به وسیله آزمون هایTUNEL, DNA Fragmentation Cell Death Detection Elisa Plus, اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که این گیاه ممکن است حاوی ترکیب یا ترکیبات زیستی فعالی جهت درمان سرطان سلول سنگفرشی دهان باشد