ارزیابی دقت رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی معمول در مقایسه با روش هیستولوژی جهت اندازه گیری طول کانال ریشه

Abstract

یکی از کلیدهای درمان ریشه موفق ،طول مناسب پرکردگی کانال ریشه است. طول پرکردگی مناسب در بسیاری مطالعات، (m2-0)کوتاه تر از آپکس رادیوگرافیک ، تشخیص داده شده است. رادیوگرافی پری آپیکال به علت اینکه یکی از معیارهای اساسی برای تعیین طول کانال ریشه در درمان های اندودنتیک می باشد یکی از روش های بنیادی برای تشخیص درمان اندودنتیک محسوب می شود. اما رادیوگرافی های معمول(conventional) وقت گیر بوده و همچنین میزان اشعه اکسپوز شده می تواند اثرات نا مطلوبی روی بافت های بدن بگذارد. برای غلبه بر این معایب ، رادیوگرافی دیجیتال با کاهش زمان اکسپوز و همچنین استفاده از تکنیک های جدید وارد بازار کار شده است. سیستم رادیوگرافی دیجیتال (RVG),Radiovision graphy ،همچنین امکاناتی همچون تعیین فاصله بین دو نقطه روی تصویر ظاهر شده روی مانیتور را دارد که یکی از مزایای مهم تصویر برداری دیجیتال در درمان اندودنتیک محسوب می شود. روش کار و مواد: در این مطالعه آزمایشگاهی تعداد 134 دندان تک کانال کشیده شده انسانی که از قبل،درمان ریشه شده بودند وارد مطالعه شدند.از همه دندان ها تصاویر دیجیتال و رادیوگرافی معمول پری اپیکال تهیه شد و فاصله انتهای پرکردگی از اپکس به ترتیب توسط خط کش دیجیتال دستگاه رادیوگرافی دیجیتال و گیج بر حسب صدم میلیمتر با بزرگنمایی 4 برابر اندازه گیری شد.در نهایت از دندان ها مقطع هیستولوژیک تهیه شده و فاصله واقعی پرکردگی از اپکس توسط ابزار اندازه گیری دستگاه stereomicroscope اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS 20 انجام شد و جهت بررسی وجود رابطه معنادار آماری بین داده های به دست آمده از دو روش تصویربرداری با داده های به دست آمده ازروش استاندارد هیستولوژی، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید و همچنین برای به دست آوردن ارزش تشخیصی دو روش رادیوگرافی ،مساحت زیر منحنیROC محاسبه شد. در این مطالعه مقدار p کمتر از05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین داده های به دست آمده از دو روش تصویربرداری دیجیتال و پری اپیکال معمول و نتایج به دست آمده ازروش استاندارد هیستولوژی رابطه معنادار آماری وجود دارد.سطح زیر منحنی راک پیش بینی نتایج رادیوگرافی دیجیتال براساس نتایج هیستولوژی(87/0) بیشتر از سطح زیر منحنی راک پیش بینی نتایج رادیوگرافی اپیکال براساس نتایج هیستولوژی(81/0) می باشد. بنابر این رادیوگرافی دیجیتال از حساسیت و ویژگی بالاتری برخوردار است و پیش بینی کننده بهتری برای داده های واقعی (داده های به دست آمده از هیستولوژی) می باشد. (p-value<0/001, r= 0/68) نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، رایوگرافی دیجیتال نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال پیش بینی کننده بهتری می باشدو یا به عبارت دیگر ارزش تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال بیشتر از رادیوگرافی اپیکال می باشد