مقایسه تاثیر دو روش وضدعفونی یک مرحله ای کل دهان با جرمگیری و تسطیح ریشه ربع دهانی بر میزانIL-27 سرمی و معیارهای بالینی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته

Abstract

مقدمه: روش عفونت زایی یک مرحله ای کل دهان به دلیل جلوگیری از آلودگی متقاطع بین نواحی درمان شده و درمان نشده در بین جلسات درمانی ابداع شده است. با توجه به نقش واسطه های التهابی در بیماری پریودنتیت هدف از این مطالعه مقایسه ت‌أثیر دو روش عفونت زایی یک مرحله ای کل دهان با جرم گیری و تسطیح ریشه کوادرانتی بر میزان IL-27 سرمی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 20 نفر بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن به طور تصادفی و بر اساس معیار ورود در هر گروه انتخاب شدند. جهت ارزیابی وضعیت پریودنتال شاخص های بالینی خون ریزی حین پروپینگ (BOP) ، سطح چسبندگی کلینیکی (CAL) و عمق پروپینگ (PD) قبل از شروع درمان و2 و 4 ماه پس از درمان اندازه گیری شدند. در همین بازه ها شاخص ایمنولوژیکی مطالعه (IL-27سرمی) توسط کیت های مخصوص در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده ازنرم افزار آماری SPSS.15 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه مقدار 05/0>P از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج مطالعه حاکی از آن بود که در هر دو شیوه درمانی میانگین IL-27 سرمی پس از درمان سیر صعودی داشته است. بین میزان سطح سرمی IL-27 در دو گروه در طول مدت مطالعه تفاوت معنی داری یافت نشد. در بررسی شاخص های پریودنتال، در تمام شاخص های (BOP)، (CAL)، (PD) در هر دو گروه بهبود کلینیکی مشاهده شد اما در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی داری در بهبود شاخص های پریودنتال مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، هر دو روش ضد عفونی یک مرحله ای کل دهان و روش ربع فکی موجب بهبود شاخص های پریودنتال و افزایش سطح سرمی واسطه التهابی IL-27 در طول مدت مطالعه شدند.