مقایسه اثر انواع اتصال ایمپلنت - اباتمنت در میزان بروز شل شدگی پیچ اباتمنت به صورت Invitro

Abstract

استفاده بسیار گسترده از ایمپلنت های دندانی به عنوان یک انتخاب درمانی قابل پیش بینی باعث شده است که علی رغم موفقیت های بالینی بالای این درمان، عوارض ناشی از آن کماکان به عنوان یک چالش بزرگ باقی بماند. از این بین شل شدن پیچ اباتمنت در تک کراون های خلفی شایع ترین مشکل می باشد که برای مقابله با این مشکل استفاده از preload کافی و همچنین خواص ضد چرخشی مناسب در محل اتصال ایمپلنت و اباتمنت دو راه حل اساسی به نظر می رسند. هدف از انجام این پژوهش بررسی ت‌أثیر نوع اتصالات ایمپلنت- اباتمنت در 4 سیستم مختلف ایمپلنت قبل و بعد از وارد کردن نیروهای دوره ای است. مواد و روش ها: در این مطالعه از چهار سیستم ایمپلنت Intra-lock ، Xive، Dentisو Dio استفاده گردید. پس از آماده سازی و تهیه ی نمونه ها پیچ اباتمنت با تورکی معادل 32 نیوتن/سانتی متر سفت شد و مقادیر تورک معکوس اولیه برای 8 بار در هر سیستم توسط تورک متر دیجیتال اندازه گیری شد. در مرحله بعدی و پس از سفت کردن دوباره پیچ اباتمنت با همان مقدار اولیه‌؛ هر سیستم ایمپلنت مورد مطالعه برای 8 بار تحت یک میلیون سیکل نیروی دینامیک با بزرگی 110 نیوتن قرار گرفت و مقادیر تورک معکوس برای آنها نیز ثبت گردید. داده های به دست آمده توسط آزمون های Kolmogorov-Smirnov ، Levene ، One-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey وبا استفاده از نرم افزار SPSS 17 آنالیز گردید. نتایج: مقادیر تورک معکوس اولیه بین گروه های مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نشان می داد . (P value<0.0001) مقایسه بین گروه ها به صورت دوبه دو نشان دهنده ی پایین بودن مقادیر دتورک اولیه در سیستم Dentis نسبت به سه سیستم دیگر بود. پس از وارد کردن نیروی دینامیک تفاوت در مقادیر دتورک بین تمام گروه ها معنی دار بود(P value<0.0001). مقایسه دوبه دو بین گروه ها نشان دهنده ی تفاوت معنی دار بین تمام آنها بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که نوع اتصال ایمپلنت اباتمنت عاملی تاثیر گذار بر روی میزان شل شدن پیچ ابتمنت می باشد