رابطه ضخامت ناحیه میدپالاتال ماگزیلا با ارتفاع صورت، جنس و سن در Cone Beam Computed Tomography
Abstract
روشهای معمولی انکوریج در ارتودنسی موجب حرکات متقابل دندانی به طور ناخواسته می شود.بنابراین مینی ایمپلنت های ارتودنسی وارد درمانهای ارتودنسی شده اند.هدف این مطالعه، اندازه گیری ضخامت استخوان و بافت نرم ناحیه میدپالاتال ماگزیلا در نقاط مشخص، جهت جایگذاری مینی ایمپلنت ارتودنسی توسط CBCT بود که رابطه این اندازه ها باارتفاع صورت ،سن و جنس بررسی شد. موادوروشها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 161 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. در تمام نمونه ها 20 نقطه مورد بررسی قرار گرفت . برش های پاراکرونال در فواصل به ترتیب 4،8،16 و24 میلی متری از دیواره خلفی فورامن انسیزیو تهیه شده ودر هر برش ناحیه‌م میدساژیتال و پاراساژیتال به فواصل 3و 6 میلی متر به صورت دو طرفه مشخص شد.در نقاط مشخص شده ضخامت بافت نرم و استخوان اندازه گیری شد. (p<0.05) یافته ها : با افزایش سن ضخامت بافت نرم نیز افزایش یافت.همچنین در بیشتر نقاط ضخامت کل استخوان در مردان بطور معنی داری بیشتر از زنان بود. میانگین ضخامت استخوان در صورتهای بلند بطور معنی داری کمتر از صورتهای کوتاه بود ولی در صورتهای نرمال، میانگین ضخامت استخوان کورتیکال مشابه با صورتهای بلند و کوتاه بود. نتیجه گیری : سن مولفه تاثیر گذار بر ضخامت استخوان نمی باشد در حالیکه ارتباط قوی تری بین ضخامت بافت نرم و سن وجود دارد.همچنین مناسب ترین محل ها در ناحیه سوچور و در پارامدین به فاصله 3و6 میلی متر از سوچور و 4 میلی متر خلفی تر از فورامن اینسیزیو می باشد.