تاثیر کاربرد Emdogain به روش غیرجراحی در درمان التهاب مخاطی اطراف ایمپلنت (PIMI) و سطح سایتوکاین های آن

Abstract

یکی از عوارض رو به رشد درمان ایمپلنت های دندانی که کنترل آن بحث برانگیز است ،ضایعات التهابی اطراف ایمپلنت میباشد .هدف از این کارآزمایی بالینیارزیابی کاربرد الحاقی مشتقات ماتریکس مینایی(EMD) بهدبریدمانمکانیکال غیرجراحی دربیماران مبتلا به این ضایعات،ازنظر پارامترهای کلینیکی و سطح سایتوکاین های مایع شیار اطراف ایمپلنت(PICF)بود. روش کار و مواد:این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سویه کور طراحی شد. تعداد46نفر بیمار مبتلا به ضایعات التهابی اطراف ایمپلنت، به صورت تصادفی به دو گروه کنترلو تستتقسیم شدند.دو پروتکل درمانی شامل دبریدمان مکانیکال غیرجراحی با و بدون کاربرد EMDبرای دو گروه در نظر گرفته شد. ارزیابی پارامترهای کلینیکی و نمونه گیری از PICFدر بیماران هر دو گروه در قبل از درمان، هفته دومو ماه سوم بعد از درمان انجام شد.نمونههایPICFجهتاندازهگیریسطحسایتوکاین ها (17,6-IL)باتستELISAآنالیزشدند. یافته ها: در نهایت 21 بیمار در گروه کنترل و 20 بیمار در گروه تست وارد آنالیز آماری شدند.بعد از سه ماه، در گروه کنترل تغییر مشخصی در میزان خونریزی حین پروبینگ(BOP) و عمق پاکت(PD) مشاهده نشد؛در حالیکه در گروه تست، کاربرد EMD سبب کاهش مشخص BOP (از 75%به25%) و PD(از 4.5به3 میلیمتر) گردید(0.0001>p). بعد از سه ماه، میزان 6-IL و 17-IL در گروه تست نسبت به گروه کنترل، کاهش مشخصی یافتند. نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد که دبریدمان مکانیکال غیر جراحی به تنهایی نمی تواند در درمانperi-implant mucositis شدید وperi-implantitis اولیه موثر باشد و استفاده از EMD میتواند بعنوان درمان الحاقی به دبریدمان مکانیکال در کنترل غیر جراحی این ضایعات بکار رود، هر چند بهبودی کامل بعد از سه ماه حاصل نشد