بررسی سازگاری نسجی Mineral Trioxide Aggregated سفید دارای نانوپارتیکل های دی اکسید تیتانیوم با استفاده از MTT assay
Abstract
با توجه به کاربرد وسیع MTA به عنوان یک بیومتریال در اعمال مختلف اندودنتیک (ترمیم پرفوراسیون، پرکردگی انتهای ریشه، پالپوتومی و آپکسیفیکاسیون)، بررسی خصوصیات فیزیکی آن از جنبه های مختلفی حائز اهمیت می باشد چرا که ثبات خصوصیات فیزیکی این ماده فاکتور مهمی در موفقیت اعمال اندودنتیک می باشد. MTA دارای خصوصیات مناسب فیزیکی جهت کاربرد به عنوان مواد پر کننده انتهای ریشه، ترمیم پرفوریشنها و همچنین به عنوان مواد پالپ کپ میباشد.از طرفی تلاشها در جهت بهبود خصوصیات و ارتقای معایب آن ادامه دارد. خصوصیات منحصر به فرد فتواکتیویتی و مکانیکی مانند ضریب الاستیکی بالای نانو پارتیکل های اکسید تیتانیوم سبب شده است که این ماده به عنوان یک ماده افزودنی مناسب درجهت افزایش کارائی مواد پلی مری محسوب شود. برخی مطالعات بهتر شدن خصوصیات فیزیکی MTA سفید همراه با نانوپارتیکل های اکسید تیتانیوم را نشان داده اند. از آنجاییکه خواص توکسیک هر ترکیب جدیدی با ترکیبات اولیه ممکن است متفاوت باشد و از نظر علمی و اخلاقی اثرات سمی ترکیبات جدید قبل از کاربرد بالینی نیاز به بررسی دارد، هدف از این مطالعه یافتن غلظت مناسب و غیر سمی MTA حاوی نانو پارتیکل های اکسید تیتانیوم با بررسی تاثیر آن بر سلول های فیبروبلاست لثه می باشد. مواد و روش کار: جهت بررسی سازگاری نسجی این ماده به صورت محلول در غلظت های مختلف به محیط کشت فیبروبلاست های لثه اضافه شد و تغییرات سلولی ناشی از آن بعد از 24 و48 ساعت از طریق پروتکلASSAY MTT وبا دستگاه ELISA READER بررسی شد. داده های به دست آمده از مطالعه بوسیله داده های آماری توصیفی (فراوانی- درصد و میانگین انحراف معیار) و آزمون تحلیل واریانس (One, Two Way ANOVA) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.در این مطالعه مقدار P کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: داده های به دست آمده از مطالعه بوسیله داده های آماری توصیفی (فراوانی- درصد و میانگین انحراف معیار) و آزمون تحلیل واریانس (One, Two Way ANOVA) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و بر این اساس ترکیب MTA حاوی نانو پارتیکل های اکسید تیتانیوم بر روی فیبرویلاستهای لثه بعد از 48 و 72 ساعت اثر توکسیک نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه In Vitro ، افزودن نانوپارتیکل های دی اکسید تیتانیوم به ترکیب MTA باعث ایجاد خصوصیات توکسیک و سمی نشده و از نظر بیولوژیکی مانعی برای مصرف بالینی آن وجود ندارد.