تعیین تعداد ماست سل ها و ریز عروق خونی در کیست دنتی ژروس، ادنتوژنیک کراتوکیست وکیست پری آپیکال
Abstract
کیست ها شایع ترین ضایعات تخریبی استخوان فکین هستند. کیست های ادنتوژنیک قسمت عمده کیست های فکین را تشکیل می دهند. کیست پری اپیکال، کیست دنتیژروس و ادنتوژنیک کراتوکیست مجموعا بالای 95% تمامی موارد کیستهای ادنتوژنیک را تشکیل می دهند. نقش دقیق ماست سل ها و رگزایی در این ضایعات مشخص نیست. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تراکم ماست سل ها و ریز عروق خونی در کیست های ادنتوژنیک است. همچنین ارتباط ماست سل ها با ریز عروق خونی در این ضایعات بررسی شد تا نقش این سلول ها در تحریک رگزایی و رشد کیست ارزیابی گردد. مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 60 نمونه کیست ادنتوژنیک (20 عدد رادیکولار کیست، 20 عدد کیست دنتیژروس و 20 عدد ادنتوژنیک کراتوکیست) مورد بررسی قرار گرفت. 20 نمونه فولیکول دندان عقل نهفته به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بلوکهای پارافینی، با آنتی بادی های anti-mast cell tryptase و anti-CD31 به ترتیب جهت بررسی ماست سل ها و آنژیوژنز صورت گرفت. جهت ارزیابی مقاطع تهیه شده، برای هر نمونه، 5 فیلد جداگانه (با درشت نمایی 40) در عمق ضایعه و 5 فیلد (با درشت نمایی 40) در زیر اپی تلیوم از نواحی دارای بیشترین تراکم ماست سل ها و ریز عروق انتخاب شده و سلول هایی که در هر فیلد، با ماست سل تریپتاز و CD31 رنگ گرفته اند شمارش شدند. میانگین 5 فیلد به عنوان تراکم ماست سل ها و ریز عروق در عمق ضایعه و تراکم ماست سل ها و ریز عروق در زیر اپی تلیوم در نظر گرفته شد. یک میانگین کل (میانگین عمق و زیر اپی تلیوم) نیز برای تعیین تراکم ماست سل ها و ریز عروق در هر نمونه محاسبه شد. یافتهها: میانگین بیان ماست سل تریپتاز و CD31 در رادیکولارکیست بیشتر از سایر کیست ها بود ( p value<0.05). میان بیان ماست سل تریپتاز و بیان CD31 همبستگی معنی داری وجود نداشت p value>0.05)). بیان ماست سل تریپتاز در دنتیژروس کیست و ادنتوژنیک کراتوکیست و بیان CD31در رادیکولارکیست در ناحیه زیر اپی تلیوم به طور معنی داری بیشتر از عمق ضایعه بود (p value<0.05). نتیجه گیری: هرچند ماست سل ها در کیست های ادنتوژنیک حضور دارند ولی از آنجا که رابطه ی معنی داری بین حضور این سلول ها و آنژیوژنز در کیست های ادنتوژنیک وجود ندارد، این سلول ها احتمالا نقش فعالی در رشد کیستهای ادنتوژنیک نداشته و نمی توان از عوامل مهار کننده ماست سل ها برای اهداف درمانی استفاده کرد.