ارتباط تراکم ماست سل ها و ریز عروق خونی در ضایعات واکنشی حفره دهان
Abstract
ضایعات واکنشی (reactive) حفره دهان شایع ترین ضایعات این منطقه هستند که یک هایپرپلازی واکنشی بافت همبند می باشند. نقش دقیق ماست سل ها و رگزایی در این ضایعات مشخص نیست. هدف مطالعه: هدف از این مطالعه، بررسی تراکم ماست سل ها و ریز عروق خونی در این ضایعات و مقایسه آن ها در ضایعات واکنشی مختلف است. همچنین ارتباط ماست سل ها با ریز عروق خونی در انواع ضایعات واکنشی بررسی شد تا نقش این سلول ها در تحریک رگزایی و رشد تومور ارزیابی گردد. مواد و روش کار: در این مطالعه تعداد 75 نمونه ضایعه واکنشی (15 عددد فیبروما، 15 عدد هیپرپلازی فیبروزه التهابی، 15 نمونه فیبروم اسیفیه محیطی، 15 نمونه ژانت سل گرانولومای محیطی و 15 نمونه پیوژنیک گرانولوما) مورد بررسی قرار گرفت. 15 نمونه بافت لثه ای سالم به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بلوکهای پارافینی با آنتی بادی های anti-mast cell tryptase و anti-CD31 به ترتیب جهت بررسی ماست سل ها و آنژیوژنز صورت گرفت. جهت ارزیابی مقاطع تهیه شده، برای هر نمونه 5 فیلد جداگانه (با درشت نمایی 40) در عمق ضایعه و 5 فیلد (با درشت نمایی 40) در زیر اپی تلیوم از نواحی دارای بیشترین تراکم ماست سل ها و ریز عروق انتخاب شده و سلول هایی که در هر فیلد، با ماست سل تریپتاز و CD31 رنگ گرفته اند شمارش شدند. میانگین 5 فیلد به عنوان تراکم ماست سل ها و ریز عروق در عمق ضایعه و تراکم ماست سل ها و ریز عروق در زیر اپی تلیوم در نظر گرفته شد. یک میانگین کل (میانگین عمق و زیر اپی تلیوم) نیز برای تعیین تراکم ماست سل ها و ریز عروق در هر نمونه محاسبه شد. یافته ها: بیان ماست سل تریپتاز در فیبروم اسیفیه محیطی و هیپرپلازی فیبروزه التهابی به طور معنی داری بیشتر از پیوژنیک گرانولوما فیبروما و ژانت سل گرانولومای محیطی بود(p value<0.05). هم چنین بیان CD31 در فیبروم و هیپرپلازی فیبروزه التهابی به طور معنی داری بیشتر از پیوژنیک گرانولوما فیبروم اسیفیه محیطی و ژانت سل گرانولومای محیطی بود(p value<0.05). میان بیان ماست سل تریپتاز و بیان CD31 همبستگی معکوس وجود داشت(p<0.001 و r=-0.458). همچنین بیان ماست سل تریپتاز و CD31 در در تمامی ضایعات در ناحیه زیر اپی تلیوم بیشتر از عمق ضایعه بود که این افزایش در گروه های PGCG , POF و F برای ماست سل تریپتاز و گروه های کنترل و PG PGCG POF برای CD31 از لحاظ آماری معنی دار بود (p value<0.05). نتیجه گیری: هرچند ماست سل ها در ضایعات واکنشی حضور دارند ولی از آنجا که رابطه معکوسی بین حضور این سلول ها و آنژیوژنز در این ضایعات وجود دارد این سلول ها نقش فعالی در رشد ضایعات واکنشی نداشته و نمی توان از عوامل مهار کننده ماست سل ها برای اهداف درمانی استفاده کرد