بررسی اثرات عصاره سیر و پیاز در القای آپوپتوز و قابلیت زیست پذیری سلولهای KB (مدل سلولی اسکواموس سل کارسینوما)
Abstract
سیر و پیاز متعلق به خانواده liliacea می باشد که به طور گسترده در جامعه و طب سنتی ایران مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر سایتوتوکسیک عصاره ی سیر و پیاز بر سلولهای سرطانی KB (مدل سلولی اسکواموس سل کارسینوما) و القای آپوپتوز بر روی آنها انجام گردید. روش ها: سلولهای سرطانی KB در محیط RPMI-1640 با 10% سرم جنین گاوی کشت داده شدند. سیر و پیاز با روش له کردن عصاره گیری شدند. میزان اثر سایتوتوکسیک غلظت های مختلف عصاره بر روی سلولهای کشت داده شده در طی 24 ساعت با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. روش ELISA برای مطالعه القای آپوپتوز در زمان 24 ساعت در غلظت های IC50 از عصاره هیدرومتانولی انجام شد . علاوه بر این جهت ت‌أیید القای مرگ سلولی آپوپتوز در سلول های تیمار شده، تست الایزا و TUNEL انجام گردید. یافته ها: نتایج تست MTT نشان می دهد که عصاره سیر و پیازتوانایی مهار رشد و خاصیت سایتوتوکسیک در سلولهای سرطانی KB را دارند. توسط تست الایزا، درصد مرگ سلولی آپوپتوز مشخص گردید. عصاره سیر و پیاز سبب تغییرات عمده در مورفولوژی سلول ها به صورت آپوپتوزی شده و در تست TUNEL به عنوان تست اختصاصی آپوپتوز ، القای مرگ سلولی آپوپتوز در سلول های سرطانی تیمار شده با عصاره سیر و عصاره پیاز با تغییر در مورفولوژی سلول ت‌أیید گردید. نتیجه گیری: افزایش غلظت عصاره پیاز ، سبب کاهش قابلیت زیست پذیری سلول ها و افزایش القای آپوپتوز در این رده می شود. نتایج حاصل نشان می دهد که عصاره سیر در غلظت های پایین اثرات بهتری دارد