فراوانی و الگوی رادیوگرافیک ایدیوپاتیک استئواسکلروزیس و کاندنسیینگ استئیتیس در رادیوگرافی پانورامیک بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی تبریز در سالهای 91 و 92

Abstract

استئواسکلروز ایدیوپاتیک (IO) یک منطقه محدود از استخوان متراکم است که نمیتوان آن را به وضوح به نسج استئوژنز قابل شناسایی نسبت داد و به اشکال مختلف و در اندازه های متنوع یافت میشود. این ضایعه بدون علامت است و به صورت تصادفی در رادیوگرافی ها کشف می شود. کاندنسینگ استئیتیس (CO) یک ضایعه مشابه رادیواپک است که با دندان های با پوسیدگی وسیع، ترمیم و یا پالپیت و التهاب زیاد در ارتباط است. شیوعIO در مطالعات بین 4/2% تا 7/9% و شیوعCO 84/0% تا 6% گزارش شده است. هدف: هدف این مطالعه با توجه به محدود بودن اطلاعات در مطالعات توصیفی و نبود مطالعه مشابه در جمعیت ایران، بررسی خصوصیات رادیوگرافیک و شیوع ضایعات استئواسکلروز ایدیوپاتیک و کاندنسینگ استئیتیس بوده است. روش: تعداد 384 رادیوگرافی پانورامیک با وضوح بالا توسط یک متخصص رادیولوژی بررسی می شود و وجود ضایعه به همراه خصوصیات آن شامل شکل، حدود، مکان و ارتباط آن با دندان مجاور ثبت می شود. در نهایت فراوانی این ضایعات و خصوصیات آن توسط آمار توصیفی بررسی می شود. نتایج: استئواسکلروز ایدیوپاتیک در زنان، در فک پایین، در ناحیه پره مولر دوم و مولر اول و در دهه سوم سنی فراوانی بیشتری دارد. این ضایعه عمدتا به شکل نامنظم و با حدود مشخص و در عمده موارد به صورت اپیکالی یا بدون ارتباط با دندان یافت می شود. ضایعه کاندنسینگ استئیتیس بدون برتری جنسیتی، در فک پائین، در ناحیه پره مولر دوم و در دهه سنی چهارم فراوانی بیشتری دارد. این ضایعه عمدتا به شکل نامنظم و با حدود نامشخص و عمدتا به صورت اپیکالی یافت می شود. نتیجه گیری: به طور کلی این مطالعه نشان داد که فراوانی استئواسکلروز ایدیوپاتیک 5/7% و فراوانی کاندنسینگ استئیتیس 8/7% می باشد