بررسی تاثیر افزودن نانوپارتیکل های اکسید تیتانیوم بر خصوصیات فیزیکی MTA سفید(white Mineral Trioxide Aggregate)
Abstract
با توجه به کاربرد وسیع MTA (Mineral Trioxide Aggregate)به عنوان یک بیومتریال در اعمال مختلف اندودنتیک (ترمیم پرفوراسیون، پرکردگی انتهای ریشه، پالپوتومی و آپکسیفیکاسیون)، بررسی خصوصیات فیزیکی آن از جنبه های مختلفی حائز اهمیت می باشد چرا که ثبات خصوصیات فیزیکی این ماده فاکتور مهمی در موفقیت اعمال اندودنتیک می باشد.ماده ایکه جهت سیل سطح خارجی دندان به کار می رود باید قادر به جلوگیری از لیکیج و باقی ماندن در محل تحت نیروهای جابه جا کننده باشد (از جمله فشارهای فانکشنال). بنابراین استحکام push-out مواد ترمیم کننده پرفوراسیون ، پر کننده انتهای ریشه (root end filling) و مواد بکاررفته برای تشکیل بریر آپیکالی فاکتور مهمی است.MTA دارای خصوصیات مناسب فیزیکی جهت کاربرد به عنوان مواد پر کننده انتهای ریشه، ترمیم پرفوریشن ها و همچنین به عنوان مواد پالپ کپ میباشد.از طرفی تلاشها در جهت بهبود خصوصیات و ارتقای معایب آن ادامه دارد. خصوصیت فتواکتیویتی نانو پارتیکل های اکسید تیتانیوم به عنوان یک ویژگی منحصر به فرد و نیز خصوصیات مکانیکی مانند ضریب الاستیکی بالای آن سبب شده است که این ماده به عنوان یک ماده افزودنی مناسب درجهت افزایش کارائی مواد پلی مری محسوب شود که در این خصوص مطالعات محدودی انجام شده است. به همین دلیل هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن نانو پارتیکل های اکسید تیتانیوم بر خصوصیات فیزیکی MTA سفید(white Mineral Trioxide Aggregate)می باشد. مواد و روش کار:جهت بررسی استحکام باند push outدراین مطالعه 40نمونه دندانی تک ریشه بکار رفت که پس از قطع تاج این دندانها، قسمت میانی ریشه (3/1 میانی) جهت به دست آوردن مقاطع mm2 برش زده شد.فضای کانال ها در هر مقطع توسط فرز گیتز گیلدن شماره 5 گشاد شدند.نمونه ها شامل چهارگروه جهت بررسی چهار خصوصیت فیزیکی میباشنددردو گروه حفره ها توسط 2 سیمان متفاوت MTA با ذرات اکسید تیتانیوم (20 N=) و MTA بدون ذرات اکسید تیتانیوم(20 N=)پر شدند. سپس نمونه ها به مدت 72 ساعت در 37 درجه سانتیگراد در محیط مرطوب قرار گرفتند. پس از این مدت استحکام باندpush-out بر روی نمونه ها مورد بررسی و داده ها با استفاده از تستهای مناسب آماری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. جهت بررسی compressive strength و Setting Time و Working Time نمونه های آماده شده داخل سیلندر های فلزی که توسط MTA با دی اکسید تیتانیوم (20 N=)وMTA بدون دی اکسید تیتانیوم (20 N=) پر شدند و طبق روشهای استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها:براساس نتایج آنالیز آماری compressive strength نمونه های گروه MTA+Tio2 به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه MTA خالص بود (P<0.001). در مورد Push out bond strength ، مقادیر مربوط به گروه MTA+Tio2 به طور معنی داری بیشتر از گروه MTA خالص بود (P<0.001). در بررسی های آماری یافته های مربوط به Setting Time و Working Time ، افزودن نانوپارتیکل های دی اکسید تیتانیوم باعث افزایش معنی دار این دو خصوصیت نسبت به گروه MTA می شود. (P<0.001)