فراوانی رادیولوسنسی پری اپیکال در CBCTهای تهیه شده از مراجعه کنندگان به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی شهر تبریز طی سالهای 92-1389

Abstract

پریودنتیت اپیکالی به دنبال نکروز پالپ توسط میکروارگانیسمهای داخل کانال ریشه ایجاد شده و به نظر میرسد تکنولوژی تصویربرداری CBCT در مقایسه با روشهای معمول تصویربرداری بتواند با دقت بیشتری وجود این ضایعات را تشخیص دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی ضایعات پریودنتیت پریاپیکال در تصاویر CBCT تهیه شده از بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکدهی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سالهای 1389 تا 1392 انجام شد. مواد و روشها در یک تحقیق توصیفی-مقطعی، تصاویر CBCT از 151 بیمار (84 زن و 67 مرد با میانگین سنی 43 سال) مراجعه کننده به این مرکز انتخاب و ارزیابی گردید. فاکتورهای سن و جنس بیماران، موقعیت ضایعات، نوع دندان درگیر و وضعیت دندانهای درگیر در نمونهها ثبت شده و فراوانی ضایعات به تفکیک متغیرهای فوق تعیین و با استفاده از آزمون chi-square مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافتهها ضایعات پری اپیکال در 123 نفر (5/81%) مشاهده گردید. تفاوت معنیداری از نظر فراوانی ضایعات برحسب گروه سنی بیماران دیده شد (011/0p<)؛ به طوری که از کل 428 ضایعه‌؛ 73 مورد (1/17%) در گروه سنی 30 سال و کمتر؛ 132 عدد (8/30%) در گروه 40-31 سال‌؛ 111 مورد (9/25%) در گروه 50-41 سال و 112 مورد (2/26%) در گروه سنی 51 سال و بیشتر به ثبت رسید. فراوانی AP در بیماران زن و مرد تفاوت معنیدارندارد. بیشتر ضایعات‌؛ در سمت راست مندیبل (3/28%) دیده شده‌؛ دندان 6 بیشترین درگیری را در میان دندانها داشته (39/19%)؛ و فراوانی ضایعات در ماگزیلا در مقایسه با مندیبل نیز بیشتر بوده است در 36/23% موارد؛ دندان درگیر دارای درمان ریشهی مناسب و در 73/39% موارد؛ دندان دارای درمان ریشهای نامناسب بوده است. نتیجهگیری براین اساس‌؛ فراوانی رادیولوسنسی پریاپیکال در بیماران مورد بررسی بسیار بالا بوده و فراوانی آن در بیماران مسنتر و در دندانهای دارای آناتومی پیچیده افزایش یافته بود