مقایسه ی میزان چسبندگی استرپتوکوکوس موتانس به کامپوزیت میکروهیبرید و گیومر و تعیین خشونت سطحی آنها به دنبال کاربرد کارباماید پراکساید 15%

Abstract

مقدمه: چسبندگی باکتریایی مخصوصا استرپتوکوکوس موتانس به سطح ترمیم های دندانی یک متغیردر اتیولوژی پوسیدگی ثانویه است. باتوجه به رواج روزافزون درمانهای بلیچینگ هدف ازاین مطالعه ارزیابی چسبندگی استرپتوکوکوس موتانس و خشونت سطحی کامپوزیت میکروهیبرید و گیومر بدنبال کاربردژل بلیچینگ کارباماید پراکساید %15 طراحی شده است. مواد و روش کار: 20نمونه ازهر ماده به شکل دیسک هایی به قطر8 میلیمتر و ضخامت 2 میلیمتر آماده سازی شده و سپس نمونه های هر ماده به 2 گروه (هر گروه 10 نمونه) تقسیم شدند: A: میکروهیبرید بدون bleaching، B: میکروهیبرید با bleaching، C: گیومر بدون bleaching و D: گیومر با bleaching. نمونه های گروه AوC : برای 14 روز در بزاق مصنوعی بدون درمان bleaching غوطه ور شد. نمونه های گروه BوD : bleaching در سطح پالیش شده ی نمونه ها با کار باماید پراکساید 15 % برای 14 روز انجام شد(هر روز چهار ساعت تحت بلیچینگ و 20 ساعت داخل بزاق مصنوعی). خشونت سطحی تمام نمونه ها با استفاده از پروفایلومتر سنجیده شد. نمونه ها پس از قرارگیری در سوسپانسیون میکروبی به مدت 4ساعت و دردمای37درجه سانتیگراد،خارج شده و به محیط کشت اضافه گردیدند و پس از 24 ساعت انکوباسیون در37درجه سانتیگراد تعداد باکتریهای موجود (نمایانگر تعداد باکتریهای چسبیده به سطح) با روش شمارش در پلیت های محتوای کشت جامد تعیین گردیدند. داده های بدست آمده ازمطالعه برای خشونت سطحی و چسبندگی استرپتوکوکوس موتانس بااستفاده ازروشهای آماری توصیفی(میانگین +انحراف معیار)وآزمون two-way ANOVAموردبررسی قرار گرفت.در این مطالعه مقدار P کمتر از 0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. ارتباط بین خشونت سطحی و چسبندگی استرپتوکوکوس موتانس توسط ضریب هبستگی پیرسون تعیین شد. جهت بررسی نرمالیتی داده ها از ازمون کلموگروف اسمیرنوف Kolmogorov-Smirnovاستفاده شد.جهت بررسی تاثیر بلیچینگ به تفکیک در هرنوع ماده با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون تی مستقل Independent Samples T-test استفاده شد. یافته ها: نوع ماده ترمیمی بر میزان خشونت سطحی تاثیر معنادار داشته وخشونت سطحی در گیومر بیشتر است(p=0.03) ولی بلیچینگ تاثیر معناداری ندارد(p =0.99). در مورد میزان چسبندگی باکتریایی، هم نوع ماده ترمیمی و هم بلیچینگ تاثیر معناداری دارد بطوریکه در کامپوزیت های میکروهیبرید و گروه بدون بلیچینگ، چسبندگی باکتریایی بیشتر است(p <0.001) بلیچینگ،چسبندگی SMبه هردوماده را کاهش داد. بر اساس آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بین مقادیر چسبندگی باکتریایی و خشونت سطحی همبستگی وجود نداشت(p=0.42).نتیجه گیری: چسبندگی باکتریایی در کامپوزیت های میکروهیبرید و خشونت سطحی در گیومر بیشتر بود. چسبندگی باکتریایی در حالت بدون بلیچینگ بصورت معناداری بیشتربود.