بررسی استرس فانکشنال در ساختارهای حمایت کننده دنچرمندیبل در سه الگوی مختلف اکلوژن

Abstract

چكیده : مقدمه: افزایش فشار در بافت های ساپورت کننده دنچر باعث بروز ناراحتی به ویژه در بیماران دارای ریج تحلیل یافته میشود. در طی سالیان جهت افزایش ثبات، راحتی، زیبایی و فانکشن الگوهای مختلف اکلوژنی معرفی شدند که از بین آنها اکلوژن لینگوالیزه، اکلوژن بالانس شده و اکلوژن مونوپلن بیشتر از همه توصیه شده اند.هدف از این مطالعه مقایسه میزان استرین وارده بر ساختارهای حمایت کننده دنچرمندیبل در سه الگوی مختلف اکلوژنی میباشد.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه، یک جفت مدل فکی با استفاده از اپوکسی رزین شبیه سازی شد و در هر سمت فک پایین در نواحی فورامن منتال و باکال شلف و دیستولینگوال استرین گیج تعبیه شد. استرین وارده در ساختارهای ساپورت کننده دنچر در سه الگوی اکلوژنی در حالت سنتریک و طی حرکات طرفی و پیشگرایی مورد اندازه گیری قرار گرفت و این استرین توسط سیگنالهای دریافت شده از سنسورها از طریق نشانگر الکترونیکی شش کاناله تقویت شده و ثبت گردید. میانگین استرین ثبت شده در هر ناحیه توسط آزمون آماری one way ANOWA وthree way ANOVA ودر نهایت توسط تست تعقیبی Tukey مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: در آنالیز کلی داده های حاصل از سه الگوی اکلوژنی طی حرکات مختلف در الگوی اکلوژنی مونوپلن با در نظرگیری میانگین استرین وارده بر سه ناحیه مذکور نسبت به دو الگوی اکلوژنی دیگر استرین کمتری به بافت های ساپورت کننده دنچر وارد شد p-value<0.001) ( و میانگین استرین در ناحیه باکال شلف نسبت به فورامن منتال و دیستولینگوال بیشتر بود. p-value<0.001) ( ولی تفاوت معنی دار آماری بین نواحی دیستولینگوال و فورامن منتال وجود نداشت. (p-value=0.194) در هر سه الگوی اکلوژنی در طی حرکات خارج از مرکز میانگین استرین در سمت کارگر بیشتر از سمت غیر کارگر بود. p-value<0.05) (در الگوی اکلوژنی مونوپلن و لینگوالیزه طی حرکات خارج از مرکز در ناحیه غیر کارگر منطقه فورامن منتال نیروی بیشتری نسبت به دیستو لینگوال متحمل میشد. p-value<0.05) (نتیجه گیری: الگوی پخش استرین به گونه ای است که در هر سه الگوی اکلوژنی در طی حرکات خارج از مرکز ناحیه کارگر نسبت به غیر کارگرمتحمل استرین بیشتری میشد. همچنین میانگین استرین در الگوی اکلوژنی آناتومیک در حالت مرکزی بیشتر از حالت پیشگرایی بود. از طرفی میانگین استرین در حرکت پیشگرایی در ناحیه دیستولینگوال بیشتر از ناحیه فورامن منتال بود ولی در حرکت خارج از مرکز سمت غیرکارگر در ناحیه فورامن منتال بیشتر از دیستولینگوال بود.