بررسی پلی مورفیسم ژن MMP7-8 در تاثیر فتو دینامیک تراپی با استفاده از photosensitizer ایندوسیانین گرین در درمان التهاب مخاطی اطراف ایمپلنت
Abstract
مقدمه:با استفاده روز افزون از ایمپلنت های دندانی، بیشتر شدن عوارض مرتبط با آن اجتناب ناپذیر است. یکی از این مشکلات التهاب مخاطی اطراف ایمپلنت( PIMI) می باشد. انواع روشهای درمانی شامل روشهای جراحی و غیر جراحی جهت بهبود نتایج درمان ضایعات اطراف ایمپلنت تشریح شده است. فتودینامیک تراپی(PDT ) یک روش درمانی جدید برای برداشت پاتوژن های عفونی با استفاده ازPhotosensitizer و اشعه با طول موج مشخص می باشد .از خانواده ژنهایی که تاثیرگذاری آنها در پاتوژنز پری ایمپلنتایتیس بررسی شده است، ژنهای خانواده ماتریکس متالو پروتیناز است. مواد و روش ها:در این مطالعه 50 بیمار بصورت انتخابی پذیرش شدند که از این تعداد 25 نمونه کنترل (پری ایمپلنتایتیس همراه درمان مکانیکال) و 25 نمونه تست (با سابقه پری ایمپلنتایتیس همراه درمان مکانیکال+ فتودینامیک تراپی) ، cc(5 -5/3) نمونه خونی تهیه واز این نمونه ها DNA ژنومی استخراج شد .پلی مورفیسم ژنی بوسیله متد PCR- SSCP مورد بررسی قرار گرفت. از نرم افزار PRIMERS3 برای طراحی پرایمرها استفاده شد. داده های بدست امده از مطالعه با استفاده از روشهای آماری ازمون رابطه مجذورکای یا آزمون دقیق فیشر با استفاده از نرم افزار اماری SPSS.17 مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مقدارP کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد.یافته ها:نتایج آزمون اندازه گیریهای تکراری نشان داد میزان عمق پروبینگ در سنجشهای مکرر بین گروهی در کل زمان تفاوت معنی داری نداشت (P-value=0.102) .ولی در سنجش بین گروهی درزمانهای مختلف فقط در زمان دو هفته پس از درمان اختلاف معنی دار وجود داشت. (P-value=0.011) در سایر پارامترهای کلنیکی از جمله سطح چسبندگی لثه، میزان خونریزی هنگام پروب کردن، درد هنگام پروب کردن، میزان تحلیل لثه در سنجشهای مکرر بین گروهی در کل زمان تفاوت معنی داری وجود داشت( 000 (P-value=0. .با تعیین توالی کامل مربوط به جایگاه پروموتر ژن MMP7-8 توسط پرایمرهای اختصاصی این ناحیه هیچگونه پلی¬مورفیسمی مشاهده نشد . نتیجه گیری: مکانیکال تراپی به تنهایی و یا همراه فتودینامیک تراپی بطور قابل توجهی باعث بهبود تمام متغیرها اززمان پایه تا دو هفته بعد از درمان میشود . اما در کل می توان نتیجه گیری کرد که فتو دینامیک تراپی بهمراه دبریدمان مکانیکی در مقایسه با دبریمان مکانیکی بر روی برخی پارامترهای کلنیکی موثر بوده است اما از نظر میزان عمق پاکت و عفونت در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت .