بررسی اثر القایی IL-4 بر روی مونوسیت ها در بروز فاکتور سطحی اینتگرین B5

Abstract

در حال حاضر نقش اینترلوکین-4 (IL-4) در تبدیل مونوسیت ها به ژانت سل ها (MGCs) ثابت شده است. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثرات القایی IL-4 در بیان ژن اینتگرین 5 در نمونه خون محیطی بیمار مبتلا به ژانت سل گرانولوما می باشد. روش کار: مونوسیت های نمونه خون محیطی بیمار مبتلا به ژانت سل گرانولوما و کنترل سالم با استفاده از کیت جداسازی مونوسیت انسانی II جداسازی شد. مونوسیت های جداسازی شده در حضور و عدم حضور IL-4 (10 و 20 نانوگرم در میلی لیتر) به مدت 5 روز کشت گردیده و بعداز استخراج RNA و سنتز cDNA برای بررسی میزان بیان ژن اینتگرین 5 از روش Real-time PCR استفاده شد. تشکیل ژانت سل ها و مورفولوژی آنها در زیر میکروسکوپ نوری بررسی شد. برای تایید تشکیل ژانت سل ها از روش ایمنوسیتوشیمی با استفاده از آنتی بادی ضد پروتئین RANKL استفاده شد. نتایج: در هر دو گروه بیمار و کنترل سطح بیان ژن اینتگرین 5 به مقادیر قابل ملاحظه ای با افزایش دوز IL-4 از 10 به 20 نانوگرم در میلی لیتر افزایش یافته بودند. علاوه بر این، اختلاف قابل توجهی در سطح بیان ژن اینتگرین 5 بین گروه بیمار و کنترل بدون درمان IL-4 مشاهده شد. از سوی دیگر، در بررسی ایمونوسیتوشیمی مشخص گردید که ژانت سل ها در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد بیشتر بودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه، القا افزایش سطح بیان اینتگرین 5 توسط IL-4 را نشان می دهد. این نتایج قویا نشان می دهد که اینتگرین 5 به عنوان واسطه گر مهم در فیوژن ماکروفاژها و توسعه به ژانت سل ها عمل می کند.