مقایسه پیامدهای تنظیم کلاسپ آدامز به روش Novel Adjustment با روش مرسوم
Abstract
برای موثر بودن درمان با اپلاینسهای متحرک ارتودنسی تنظیم گیر اپلاینس و میزان راحتی بیمار حیاتی می باشد. هدف: هدف از این مطالعه معرفی روشی جدید جهت تنظیم کلاسپ آدامز (برترین جزء گیر در اپلاینسهای متحرک) می باشدبه نحوی که گیر بیشتر و راحتی بیمار تامین گردد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 45 بیمار مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی تبریز به صورت تصادفی انجام شد. برای هر بیمار 4 پلاک متحرک فک بالا با اجزای دو کلاسپ آدامز بر روی دندانهای مولر اول دو طرف، هوک (جهت اعمال کشش بر روی پلاک) در ناحیه میانی کام در امتداد سطح مزیال پرمولرهای اول و پوشش آکریلی کام ساخته شد. یک پلاک از ناحیه هر دو کلاسپ آدامز و از قسمت اروهدها به روش مرسوم تنظیم گردید. در سه پلاک بعدی کلاسپ آدامز تحت سه زاویه عمودی 8 و 15 و 20 درجه از ناحیه میانی بریج خم داده شد. با قراردادن هر پلاک داخل دهان بیمار میزان ریتنشن، میزان باز شدن بایت و درد بیمار اندازه گیری شد. نتایج مطالعه با استفاده از آزمون های آماری Kruskal-Wallis test و Mann Witney U-test بررسی شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه اجاستمنت با ایجاد زاویه 15 درجه عمودی در ناحیه میانی بریج دارای بیشترین میزان ریتنشن بود و بعد ازآن به ترتیب زوایای 8 درجه ، 20 درجه و صفر درجه (روش مرسوم تنظیم) قرار گرفتند. بین چهار گروه مورد مقایسه از نظر میانگین مقادیر Bite تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین بین چهار گروه مورد مقایسه از نظر میانگین درد تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با ایجاد خم 15 درجه عمودی در ناحیه بریج کلاسپ ادامز بر اساس قانون مثلثات نوک اروهدها 2 میلی متر به هم نزدیک شده و بیشترین میزان گیر بدون ایجاد ناراحتی بیمار به دست آمد.