بررسی تغییرات شاخص های آنتروپومتری و بیوشیمیایی خون قبل و بعد از فیکساسیون بین فکی

Abstract

یکی از درمان های اساسی شکستگی های مندیبل و ناحیه میانی صورت، فیکساسیون بین فکی است. اما این پروسه درمانی، با روند تغذیه نرمال تداخل دارد. زیرا بیمار قادر به جویدن نخواهد بود. سوتغذیه به دنبال عدم توانایی جویدن می تواند روی درمان و بازتوانی و روند ترمیم بیمار تاثیرگذار باشد. روش اجرا :مطالعه با بررسی شاخص های آنتروپومتریک شامل وزن، BMI، ضخامت چین پوستی در ناحیه بازو و ساب منتال و برخی شاخص های بیوشیمیایی از قبیل پروفایل پروتئینی و لیپیدی بیماران انجام شد. در بخش پروفایل پروتئینی شاخص های آلبومین و هموگلوبین و در بخش پروفایل لیپیدی، شاخص های تری گلیسیرید، کلسترول تام، HDLو LDL ارزیابی شدند. تعداد 60 بیمار به مدت 4 هفته تحت فیکساسیون بین فکی قرار گرفتند و این شاخص ها قبل و بعد از این پروسه درمانی، اندازه گیری شدند. نتایج:تغییرات شاخص های آنتروپومتریک به صورت کاهشی و با معنی داری آماری همراه بود. در پروفایل پروتئینی کاهش شاخص آلبومین به صورت معنی دار و افزایش شاخص هموگلوبین دیده شد که معنی دار نبود. پروفایل لیپیدی نیز با کاهش در تمام شاخص ها همراه بود که معنی داری آماری نداشت. بحث:کاهش شاخص ها در طی این مداخله درمانی، به صورت شدید و قابل توجه نبوده، در بیماران ایجاد سو تغذیه شدید نمی کند ولی با این حال به جهت تاثیر مستقیم تغذیه ناکافی در کند کردن روند ترمیم، استفاده از مکمل های غذایی در این بیماران سودمند خواهد بود.