مقایسه خواص مکانیکی و هدایت حرارتی آکریل تقویت شده با ماده Nano-clay و آکریل معمولی

Abstract

خواص مکانیکی و حرارتی پلی متیل متاکریلات که شایعترین ماده بکار رفته درساخت پروتزهای متحرک دندانی است، بدلیل وجودضعف ساختاری آن باید تقویت شود. هدف از این مطالعه مقایسه خواص مکانیکی و هدایت حرارتی آکریل تقویت شده با ماده Nano-Clay و آکریل معمولی می باشد. مواد و روش ها: جهت انجام این مطالعه 96 نمونه که شامل 4 گروه 24 تایی بودتهیه شد. هر گروه شامل 4 زیر گروه بود که سه زیر گروه آزمایش حاوی پلی متیل متاکریلات اختلاط یافته با درصدهای مختلف (5/0، 1 و 2درصد) ماده نانوکلی نوع closite 20A بودویک زیر گروه دیگر نیز به عنوان شاهد انتخاب شد. تست های استحکام خمشی، کششی، ضربه و هدایت حرارتی بر روی نمونه های گروه شاهد و کنترل انجام گردید. جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف وجهت بررسی های آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه(One-way ANOVA)استفاده شد.از آزمونSCHEFFEبه عنوان تست تعقیبی مناسب جهت مقایسه دو به دو میانگین آزمون ها استفاده گردید.P<0.05 دراین مطالعه از نظر آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: افزایش درصد ذرات نانوکلی در نمونه های آکریلی باعث افزایش انتقال حرارتی وکاهش استحکام خمشی و کششی گردید(P<0.05). افزودن ذرات نانوکلی تاثیر معنی داری در استحکام ضربه رزین آکریلی نداشت(P>0.05). نتیجه گیری:افزودن ماده Nano-Clay برخواص مکانیکی آکریل ت‌أثیر منفی داشت ولی باعث افزایش هدایت حرارتی آن گردید.