ارتباط BMI با DMFT/dmft در کودکان مبتلا به سندرم داون

Abstract

با وجود کاهش شیوع پوسیدگی دندانی در سالهای اخیر در جوامع پیشرفته، در حال حاضر پوسیدگی یکی از بیماریهای مالتی فاکتوریال است که کودکان جامعه از جمله کودکان مبتلا به سندرم داون به آن مبتلا هستند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط BMI (Body Mass Index) با DMFT/dmft در کودکان مبتلا به سندرم داون مراجعه کننده به بیمارستان دندانپزشکی تبریز می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که در 22کودک مبتلا به سندرم داون مراجعه کننده به بیمارستان دندانپزشکی تبریز در سال 94 انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعاتDMFT/dmft با مشاهده مستقیم با استفاده ازنور چراغ قوه وقد و وزن توسط ترازوی دیجیتال و متر دیواری اندازه گیری ودر فرمهای تهیه شده ثبت شدسپس BMI بیماران محاسبه گردید .بعد از ورود داده ها با نرم افزار spss18 در مرحله اول از روشهای آماری توصیفی استفاده شد. سپس جهت بررسی ارتباط BMI افراد با میانگین DMFT/dmft از آزمون ضریب همبستگی پیرسون یا اسپیرمن بر حسب شرایط و مدل رگرسیونی جهت بررسی نقش متغیر جنسیت و محاسبه همبستگی بین متغیرها استفاده شد. در این مطالعه مقدارP کمتر از05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. نتایج: در جمعیت مورد مطالعه 7 نفر ( 8/31%) مذکر و 15نفر ( 2/68%)مونث بودندمیانگین DMFT کل (1/8) 8/9 و مقدار میانگین dmft کل (2/1) 5 بود. بین BMI با dmft رابطه معنی دار آماری وجود نداشت (05/0 (P-value>؛ درحالی که بین BMIبا DMFT رابطه همبستگی مثبت وجود داشت (correlation coefcient>0و 05/0 (P-value<.همچنین تفاوتی بین BMI و DMFT/dmft با جنسیت وجود ندارد (05/0 (P-value>. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در بیماران مبتلا به سندرم داون با افزایش BMI مقدار DMFT افزایش مییابند.