بررسی تغییرات عمودی اسکلتی پس از درمان ارتودنسی بیماران دارای اپن بایت اسکلتی از طریق بستن فضای مولرها

Abstract

درمان مال اکلوژن اپن بایت به علت پتانسیل ریلاپس و احتمال اشکال در زیبایی، پیچیده و چالش برانگیز است. هدف ما در این مطالعه بررسی تغییرات عمودی اسکلتی پس از درمان ارتودنسی بیماران دارای اپن بایت اسکلتی از طریق بستن فضای مولرها بود. مواد و روش ها: 20 بیمار این مطالعه دارای اپن بایت اسکلتال بیش از 2 میلیمتر در لبه ثنایایی با زوایای اسکلتی شامل پلن مندیبل بیش از 30 درجه و زاویه گونیال بیش از 125 درجه بوده که دندانهای مولر اول یا دوم آنها در فک بالا یا پایین به صورت دوطرفه کشیده شده بود واز طریق بستن دوطرفه فضای دندانهای مولر با ارتودنسی ثابت درمان شده بودند. رادیوگرافی سفالومتری لترال قبل و پس از درمان این بیماران آنالیز و پارامترهای تغییرات عمودی اسکلتی، دندانی و بافت نرم مورد بررسی قرار گرفت. همه ی یافته ها از نظر آماری آنالیز شده و تفاوت های آماری قبل و پس از درمان از طریق آزمونWilcoxon با هم مقایسه گردید. در این مطالعهP-value کمتر از05/0 از نظر آماری معنی دار تلقی شد. یافته ها: مقادیر شاخص های Lower Anterior Face Height(LAFH), ,LAFH/TAFH ,Posterior Face Height(PFH) Upper incisal Inclination, , Lower Incisal Inclination پس از درمان به طور معنی داری کاهش و شاخص های Second Molar Inclination(U7-NF) Upper و UAFH/LAFH به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، درمان اپن بایت حاصل رترواینکلینیشن دندانهای انسیزور دو فک و همچنین کاهش LAFHوPFH بود در حالیکه شیب پلن مندیبل پس از درمان هیچ تغییر معنی داری نشان نداد.