مقایسه فلورباکتریایی بزاق بیماران مبتلا به هیاتال هرنیا با افراد سالم

Abstract

تاثیر بیماری های گوناگون بر ترکیبات و فلور میکروبی بزاق در مطالعات مختلف بررسی شده و نشان داده شده است که بین تغییر فلورای دهانی و وجود برخی بیماری ها در بدن انسان رابطه وجود دارد. فتق هیاتال شرایطی است که در آن، قسمت هایی از محتویات حفره ی شکمی، اغلب Gastroesophageal junction و معده بصورت پروگزیمالی از طریق هیاتوس اوزوفاگال به بالای دیافراگم و به داخل مدیاستن جابجا می شوند، فتق هیاتال بطور تنگاتنگ مرتبط با GERD می باشد. سمپتوم های شایع و اصلی GERD سوزش سر دل می باشد که بصورت احساس سوزش یا گرمی که از اپی گاستر به گردن گسترش می یابد، تعریف می شود. البته در بیشتر موارد این بیماران فاقد علامت اند و درد و ناراحتی آنها در صورت بروز رفلاکس اسید معده، هوا و صفرا می باشد. احتمالا تغییرات در حجم و ترکیب شیمیایی بزاق در بیمارانی که مبتلا به هیاتال هرنیا می باشند منجر به ایجاد تغییراتی در گونه های باکتریایی مقیم دهان می شود. با توجه به اینکه تاکنون هیچ مطالعه ای در مورد تغییرات فلور میکروبی دهانی بیماران مبتلا به هیاتال هرنیا صورت نگرفته است، در این مطالعه با بررسی نمونه بزاق افراد مبتلا به این بیماری به مقایسه آلودگی میکروبی نمونه بزاق این بیماران با افراد سالم پرداخته شده است. مواد و روش کار: در این پروژه تحقیقاتی 50 بیمار و 50 شاهد در محدوده سنی20-75 سال که در طول سال 1393 به دلایل متعدد در بیمارستان امام رضا آندوسکوپی شده و در آنها فتق هیاتال بزرگتر از 1 سانتی متر تشخیص داده اند و افراد فاقد فتق هیاتال مورد مطالعه قرار گرفته اند. نمونه بزاق گروه کنترل و بیماران قبل از دریافت اولین دوز دارو و انجام آندوسکوپی، به میزان 1سی سی در فالکون 50 میلی لیتر، جمع آوری شده و در اسرع وقت به آزمایشگاه بخش میکروبیولوژی دانشکده پزشکی تبریز منتقل شده است. از نمونه بزاقی جمع آوری شده با سواپ استریل 05/0ml برداشته و به محیط کشت های مختص استرپتوکوک ویریدانس، انتروکوک، لاکتوباسیل انتقال داده شده و در انکوباتور 37c بمدت 7 روزانکوبه شده و بعد از آن کلونی های رشد کرده بررسی و شمارش گردیده است. اسمیر بزاق توسط رنگ آمیزی گرم رنگ شده و از نظر گرم مثبت و منفی بودن بررسی گردیده است. لازم به ذکر است این مطالعه تحلیلی- مقطعی بوده و نتایج حاصل از آن توسط نرم افزار spss17 بررسی و تحلیل گردیده است. یافته ها: یافته های این مطالعه حاکی از آن است که لاکتو باسیل Frementis و اسیدوفیلوس و استرپتوکوک موتانس و سانگوییس و انتروکوک در گروه بیماران فتق هیاتال نسبت به گروه شاهد بیشتر دیده شد. لاکتوباسیل Casei و استرپتوکوک میتیس و سالیواریوس در گروه شاهد بیشتر از گروه بیماران فتق هیاتال مشاهده گردید. تفاوت های بدست آمده در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود.