بررسی ارزش تشخیصی کلیشه رادیوگرافی بایت وینگ و پری آپیکال در تشخیص عوارض پوسیدگی در مولرهای شیری

Abstract

یکی از اهداف انجام رادیوگرافی های دهانی، تشخیص ضایعات پوسیدگی و عوارض مرتبط با آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال در تشخیص عوارض پوسیدگی در مولرهای شیری می باشد. امید است نتایج حاصل از این مطالعه در انتخاب تکنیکی با کمترین عوارض و بیشترین دقت تشخیصی، کمک کننده باشد. مواد و روش ها: از دندانی های مولر شیری 120 کودک (3-6 ساله) رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال بدست آمد و از نظر رابطه پوسیدگی و پالپ دندانی، وضعیت ریشه های دندان شیری، فضای لیگمان پریودنتال در ناحیه فورکا، وضعیت جوانه دندان دائمی زیرین بررسی شدند. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از نرم افزار Spss21 و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که دقت رادیوگرافی بایت وینگ در تشخیص ارتباط پوسیدگی و پالپ دندانی بهتر بود(P<0.05). دقت هر دو تکنیک در مورد تشخیص فضای لیگامان پریودنتال و وضعیت ریشه های مولرهای شیری یکسان بود(P>0.05). در طرف دیگر دقت رادیوگرافی پری اپیکال در تشخیص وضعیت جوانه دندان دائمی زیرین بهتر بود(P<0.01). نتیجه گیری: دقت رادیوگرافی بایت وینگ در تشخیص ارتباط پوسیدگی و پالپ دندانی و دقت رادیوگرافی پری اپیکال در تشخیص وضعیت جوانه دندان دائمی زیرین بهتر بود.