مقایسه میزان پذیرش و سطح اضطراب والدین جهت انجام درمان های دندانپزشکی کودکان غیر همکار تحت بیهوشی عمومی و آرامبخشی هوشیارانه

Abstract

کنترل رفتاری بیماران از مسائل اصلی در دندانپزشکی کودکان بوده و از آنجاییکه بسیاری از کودکان قادر به همکاری در سطح مورد نیاز جهت انجام درمانهای دندانپزشکی نمی باشند،گاه منجر به تعویق این درمانها، تجربه درد شدید و از دست رفتن تعداد زیادی از دندانها می گردد .انجام درمانهای دندانپزشکی تحت بیهوشی عمومی و یا آرامبخشی هوشیارانه از جمله روشهایی است که برای چنین بیمارانی پیشنهاد می شود.هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان پذیرش و سطح اضطراب والدین در درمانهای دندانپزشکی تحت بیهوشی عمومی و آرامبخشی هوشیارانه کودکانی که به دلیل عدم همکاری حین درمانهای روتین به بیمارستان دندانپزشکی معرفی شده اند می باشد. روش کار و مواد:در این مطالعه ی توصیفی- مقایسه ای والدین کودکان 2-6 ساله که به دلیل عدم همکاری برای انجام درمانهای روتین دندانپزشکی به بیمارستان دندانپزشکی دانشکده ارجاع داده شده اند انتخاب شدند. هنگام پذیرش این کودکان در بیمارستان دانشکده ی دندانپزشکی فیلمی که انجام درمان دندانپزشکی را برای کودکان تحت هر یک از روشهای مورد مطالعه بطور جداگانه نشان می داد پخش شد و در خصوص درمان توضیح داده شد. از والدین خواسته شد مقبولیت هر یک از روشها و همچنین میزان اضطراب خود را حین مشاهده ی فیلم ها با استفاده از مقیاس VASمشخص نمایند. در این مطالعه داده های بدست آمده با استفاده از آزمون من ویتنی یو, واریانس یک طرفه, همبستگی پیرسون وtwo independent sample t-test مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها:میانگین مقبولیت در روش آرامبخشی هوشیارانه و بیهوشی عمومی بترتیب 29/2736/62 و 63/3832/50 و میانگین اضطراب در روش آرامبخشی هوشیارانه و بیهوشی عمومی بترتیب 96/2553/65 و 65/2368/74 بود. تفاوت آماری معنی داری بین میانگین مقبولیت در دو روش آرامبخشی و بیهوشی عمومی و همچنین بین میانگین اضطراب نسبت به دو روش مشاهده شد. نتیجه گیری:میزان مقبولیت والدین در روش آرامبخشی هوشیارانه بیشتر بوده و همچنین سطح اضطراب والدین نسبت به روش بیهوشی عمومی بیشتر است