ارتباط بین مورفولوژی کندیل با یافته های بالینی بر اساس جنس، سن و تعداد دندان های موجود در تصاویر توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی در یک جمعیت ایرانی

Abstract

هدف:. با استفاده از تصاویر رادیولوژیک مفصل گیجگاهی فکی اختلالات بالینی مورد بررسی قرار می گیرند. عوامل متعددی نظیر افزایش سن، هورمونهای جنسی و نحوه پخش نیروهای اکلوزال در مورفولوژی کندیل مفصل گیجگاهی فکی موثر می باشد. شناسایی تاثیر این عوامل بر آناتومی ناحیه باعث تشخیص ورییشن نرمال از موارد آنورمال می شود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین مورفولوژی کندیل با یافته های بالینی بر اساس سن و جنس و تعداد دندانهای موجود انجام گرفته است.روش: در این مطالعه بررسی مقطعی 144 تصویر توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی ( (CBCTبیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دهان و فک و صورت که به دلایل جاگذاری ایمپلنت یا سایر مشکلات دندانی مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین ± انحراف معیار و فراوانی درصد) گزارش شد. جهت مقایسه متغیر ها از آزمون Independent Sample T-test (و یا معادل ناپارامتریک آن) و آزمون خی دو و نیز آزمون همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزارSPSS.20 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه: اختلاف معنی دار در طرفین مربوط به در رفتگی مفصلی با سن در نمای کرونال یافت نشد (سمت راست P=0/769 و سمت چپ P=0/819). در نمای ساژیتال بین حساسیت در لمس در طرفین و تعداد دندان های موجود ارتباط معنی دار به دست نیامد (در سمت راست 124/0 P=و در سمت چپ P=0/861). اختلاف معنی داری در ارتباط با دامنه باز کردن دهان با جنس در نمای اگزیال وجود نداشت (زن P=0/863 و مرد P=0/451). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر مورفولوژی کندیل با یافته های بالینی بر اساس سن، جنس و تعداد دندان های باقی مانده رابطه معناداری داشت. در مورد یافته های بالینی نظیر در رفتگی مفصلی، حساسیت به لمس، دامنه باز کردن دهان و اپن بایت ارتباطی یافت نشد. از مجموع نتایج به دست آمده از ارتباط علایم بالینی با مورفولوژی کندیل بر اساس سن، جنس و تعداد دندان های موجود انواع الگوی جویدن و همچنین صدای مفصلی حین باز و بسته کردن دهان بیشترین تعداد ارتباط معنا دار را حاصل نمود و ناحیه بی دندانی خلفی و عادات پارافانکشنال کمترین ارتباط را داشتند.