تاثیر داروی آناهیل (بروملین) بر روی شاخص های بالینی پریودنتال در درمان غیر جراحی پریودنتال بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

Abstract

مقدمه: درمان جرمگیری و تسطیح سطوح ریشه بعنوان استاندارد طلایی در درمان پریودنتیت مزمن مطرح کرده است. در بسیاری از بیماری های پریودنتال درمان مکانیکی تنها در درازمدت ناکارآمد بوده و روش های شیمیایی کمکی نظیر آنتی بیوتیک تراپی نیاز است ؛ به همین دلیل پژوهشگران سعی کرده اند تا با استفاده از دارو و کنترل آنزیم ها و باکتری های مسبب پریودنتیت، این بیماری را به شیوه ی غیر جراحی درمان کنند. توجه به عوارض بالای داروی های صناعی رغبت به سمت داروهای گیاهی مثل بروملین افزایش یافته است. از این رو این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر داروی آناهیل بروملین روی شاخص های بالینی پریودنتال در درمان غیر جراحی پریودنتال بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن طراحی گردید.مواد و روش کار: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سو کور 80 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط با وضعیت سیستمیک سالم انتخاب و به دو گروه 40 نفره تقسیم شدند. سپس درمان استاندارد پریودنتیت شامل جرمگیری و تسطیح سطوح ریشه در یک جلسه توسط عمل کننده واحد برای کلیه بیماران انجام گردید. در نهایت به یک گروه از بیماران داروی بروملین (کپسول 500 میلی گرم دو بار در روز) خوراکی یک ساعت قبل از غذا و به گروه دیگر دارونما تجویز شد. کالیبره کردن فرد درمانگر و معاینه کننده انجام گردید و زمانی پذیرفته شد که ضریب کاپا بیشتر از 90 درصد بود. در زمانهای 4 هفته و 8 هفته پس از درمان شاخص های بالینی پریودنتال در دو گروه اندازه گیری وثبت شد. داده های بدست آمده ازمطالعه بااستفاده ازروشهای آماری توصیفی و آزمون تحلیلی موردبررسی قرار گرفت.در این مطالعه مقدار P کمتر از 0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید. یافته ها: شاخص لثه ای (gingival index)، عمق پروب کردن و شاخص پلاک قبل از درمان در هر دو گروه(آناهیل و دارونما) مشابه می باشد ولی در زمانهای 4 هفته و 8 هفته پس از درمان هر سه شاخص مورد بررسی در گروه داروی آناهیل بطور معنی داری کمتر از گروه دارونما بود(p <0.05). شاخص خونریزی حین پروبینگ هم، قبل از درمان و 4 هفته بعد از درمان در دو گروه مشابه بود ولی در 8 هفته پس از درمان در گروه داروی آناهیل بطور معنی داری کمتر از گروه دارونما بود(p <0.05). نتیجه گیری: تجویز داروی آناهیل خوراکی بعد از درمان های غیر جراحی پریودنتال نسبت به گروه کنترل تمام شاخص های بالینی پریودنتال را در بیماران پریودنتیت مزمن کاهش داد بنابراین می تواند جایزگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک های صنعتی خوراکی رایج باشد. .