بررسی تاثیر استفاده ترتیبی از دهانشویه کلرهگزیدین 2/0 % و لیسترین در کنترل پلاک میکروبی
Abstract
مقدمهالتهاب اصلی ترین علامت پاتولوژیکی بیماری پریودنتال است و عامل ایجاد فرایند های التهابی میزبان، پلاک باکتریایی است. اگرچه برداشت مكانیكی پلاك روش اصلی بهداشت دهان و دندان محسوب می گردد و انجام آن بطور كامل حتمیت وسط افراد دقیق همیشه امكان پذیر نمیباشد برای حل این مشكل توصیه میشود كه كنترل شیمیایی به روش مكانیكی افزوده گردد. با توجه به اهمیت كنترل شیمیایی پلاك این مطالعه در نظر دارد تا اثرات مصرف توام و متوالی دهانشویه های كلرهگزیدین و لیسترین را بر ایندكسهای پلاك ارزیابی نماید.مواد و روشها در ا و تجربی از 16 نفر از دانشجویان دندان پزشکی تبریز که داوطلب به همکاری در طرح تحقیقاتی فوق بوده و دارای شرایط ورود و خروج از مطالعه بودند استفاده گردید. افرادی که دارای ژنژیویت یا پریودنتیت بودند وارد مطالعه نشدند. پس از انجام بروساژ و پروفیلاكسی چهار رژیم دهانشویه را استفاده كردند بطوری كه هر دوره مصرف دهانشویه 5 روز و پس از هر دوره یك زمان شسته شدن به مدت 4 روز اجرا می گردید . به داوطلبین تذكر داده شده بود كه در خلال دوره مصرف دهانشویه از هیچ گونه وسیله كنترل پلاك مكانیكی استفاده نكنند رژیم های چهارگانه عبارت بودند از: رژیم اول ابتدا كلرهگزیدین بعد لیسترین رژیم دوم: ابتدالیسترینبعد كلرهگزیدین ، رژیم سوم: لیسترین به تنهایی ، رژیم چهارم: كلرهگزیدین به تنهایی ، در انتهای دوره افراد از پلاک ایندکس و خونریزی حین پروبینگ توسط آنالیز واریانس آنوا و ازمون های تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایجرژیم شماره یک با میانگین پلاک 25/0±75/0 بطور معنی داری میزان پلاک کمتری نسبت به سایر رژیم ها دارد. بیشترین میزان پلاک نیز مربوط به رژیم شماره 3 بود. درهیچ یك از افراد در طی مصرف چهار رژیم دهانشویه،خونریزی حاصل از پروبینگ وجود نداشت.نتیجه گیریاستفاده توام از از 2/0در و سپس لیسترین،بالاترین تاثیر رو بر روی کاهش پلاک دارد.