مقایسه میزان پروستاگلاندین E2مایع شیار لثه ای درپریودنتیت مزمن جنرالیزه بین افراد سالم و مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی تبریز در نیمسال دوم 95-94

Abstract

مقدمه: دیابت از جمله بیماری های متابولیک است که مشخصه آن افزایش مزمن قند خون به دلیل نقص در ترشح یا عملکرد انسولین می باشد. التهاب مزمن خفیف با افزایش سطوح سیتوکاین های التهابی در گردش خون همراه است. پروستاگلاندین‌هایکی از مهمترین واسطه‌های شیمیایی در داخل بدن هستند که با تأثیر بر روی گیرنده‌های مختلف سلولی تأثیرات زیادی در بدن دارند و دارای انواع مختلفی مانند F2,E2 ،آلفا، PGI2 و غیره هستند. پریودنتیت بیماری التهابی است که بافت های حمایت کننده دندان را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان پروستاگلاندینE2 مایع شیار لثه ای در پریودنتیت مزمن جنرالیزه بین افراد سالم و مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز در نیمسال دوم 95-94 انجام گرفت.مواد و روش ها:56 نفر از افراد مبتلا به پریودنتیت جنرالیزه مزمن دارای بیماری دیابت و بدون دیابت انتخاب شدند. سپس در 2 گروه(گروه 1 شامل بیماران پریودنتیت مزمن جنرالیزه با قند خون نرمال و گروه 2 شامل بیماران پریودنتیت مزمن جنرالیزه همراه با دیابت) تقسیم شدند. سپس از هر 2 گروه نمونه مایع شیار لثه ای دریافت شد. بعد از نمونه گیری میزانPGE2 با استفاده از روش الایزا و کیتAbcam. اندازه گیری شد. داده های بدست آمده توسط آزمون های پیرسون و تی مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت. مقدار معنی داری در این آزمون 05/0در نظر گرفته شد.یافته ها: بین متغیرPGE2 با عمق پاکت، FBS و HbA1C رابطه معنی دار آماری وجود نداشت. میانگین متغیرPGE2 در دو گروه تحت بررسی از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان داد و میانگین متغیرPGE2 در گروه کنترل کمتر از گروه مورد بررسی بود.نتیجه گیری: در افراد دیابتی مبتلا به پریودنتیت مزمن جنرالیزه متوسط تا شدید میزان PGE2 به طور معنی دار بالاتر از افراد سالم با پریودنتیت مزمن جنرالیزه بود. در افرد دیابتی مبتلا به پریودنتیت مزمن جنرالیزه میزانPGE2رابطه معنی داری با میزانHbA1C ، عمق پاکت و FBS نشان نداد. همچنین در افراد مبتلا به پریودنتیت مزمن جنرالیزه، دیابت باعث افزایش قابل توجه میزان پروستاگلاندینE2 می گردد.