بررسی رابطه بین اکلوژن طرفی با مشکلات مفصل گیجگاهی فکی (TMD) و عادات پارافانکشنال در بین دانشجویان دندانپزشکی دانشگاهعلوم پزشکی تبریز در سال1395

Abstract

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی(TMD) یکی از شایعترین اختلالات درناحیه فک و صورت می باشد که عوامل مختلفی از جمله نوع اکلوژن طرفی و عادت پارافانکشنال می تواند بر آن تاثیر داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین اکلوژن طرفی با مشکلات مفصل گیجگاهی فکی(TMD) و عادات پارافانکشنال می باشد.مواد و روش ها: دراین مطالعه توصیفی – مقطعی، 98 نفر از دانشجویان دانشكده ی دندانپزشكی دانشگاه علوم پزشكی تبریز، به صورت تصادفی ساده انتخاب، و از لحاظ اکلوژن طرفی معاینه شدند. سپس از هر یک از شرکت کنندگان در مورد سابقه وارد آمدن تروما به فکین، عفونت و سابقه بیماری های ارثی و یا اکتسابی مربوط به مفصل گیجگاهی-فکی پرسیده شد و همراه با مشخصات دموگرافیک دانشجویان در چک لیستی ثبت گردید. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون مجذور کای در نرم افزار Spss 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 16.33 درصد جمعیت مورد مطالعه دارای اکلوژن طرفی Group function ، 13.23 درصد دارای اکلوژن طرفی Anterior Group function و 70.4 درصد دارای اکلوژن طرفی canine raise بودند. 1/3 درصد از افراد دارای علامت پارا فانکشنال Bruxism و 1/6درصد دارای علامت پارا فانکشنال clenching بودند. در جامعه ی آماری مورد مطالعه، تمامی افراد با اکلوژن طرفی Group functionفاقد عادت پارافانکشنال بودند.در افراد با اکلوژن طرفی canine raised، 3/63درصد فاقد عادت پارا فانکشنال هستند، 2 درصد دارای Bruxism و 1/5 درصد دارای clenching می باشند.نتیجه گیری: رابطه معنی داری بین اکلوژن طرفی با عادات پارافانکشنال و مشکلات TMD در بین دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مشاهده نشد.