بررسی سطح بزاقی رزیستین درمبتلایان به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه وافراد سالم

Abstract

پریودنتیت مزمن یک بیماری عفونی است که منجر به آماس در بافت‏های حمایت‏کننده دندان، از دست رفتن اتصالات به صورت پیشرونده و تحلیل استخوان میگردد. سایتوکاین های پیش التهابی مختلفی در بزاق ، مایع شیار لثه ای(GCF) و سرم وجود دارد. از این رو ما سطح رزیستین بزاقی را در افرادسالم وافراد با پریودنتیت مزمن ژنرالیزه تعیین کردیم.37 فرد مبتلا به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه و37 فرد سالم از لحاظ بیماری های سیستمیک و پریودنتال وارد مطالعه شدند. بعد از تایید افراد بواسطه شاخص های پریودنتال (PD,BOP,CAL,PI) از افراد نمونه ی بزاق جمع آوری گردید. سطح بزاقی رزیستین با روش ELISA مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: سطح رزیستین در بزاق افراد مبتلا به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه نسبت به سطح بزاقی رزیستین در افراد سالم بالاتر بود. داده ها از این فرضیه که سطح این پروتئین بزاقی در التهاب مرتبط با بیماری پریودنتال بالاتر است، حمایت می کنند. محققی به نام Patel SP درسال 2014 در مقاله خود به این نتیجه رسید که رزیستین در سرم و GCF بیماران پریودنتال شناسایی شده است.به نظر میرسد مطالعات بیشتر در جوامع دیگر جهت تعیین سطح بزاقی رزیستین در بیماران پریودنتال مورد نیاز است.