مقایسه زاویه تقارب تراش در دندان های پایه فول کروان در بین دانشجویان پری کلینیک و سال آخر دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

از آنجایی که با افزایش زاویه تقارب تراش دندان، گیر روکش کاهش می یابد یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت درمان پروتز ثابت، تراش دندان با زاویه تقارب مناسب به منظور کسب حداکثر گیر و ثبات روکش است. این مطالعه با هدف مقایسه زاویه تقارب تراش در دندان های پایه فول کروان در بین دانشجویان پری کلینیک و سال آخر دانشکده دندانپزشکی تبریز طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها :در این مطالعه تحلیلی- مقطعی پانزده دانشجوی پری کلینیک و پانزده دانشجوی سال آخر هر کدام یک دندان سانترال بالا و یک دندان مولر اول بالا مانت شده روی دنتیک و فیکس شد ه روی هد فانتوم را در مدت حداکثر 30 دقیقه تراش دادند. مقدار زاویه تقارب تراش با استفاده از تصاویر دیجیتالی و نرم افزار AutoCAD autodesk به طور جداگانه برای هر یک از نمونه ها ثبت شد. داده های بدست آمده از مطالعه با استفاده از آزمون های آماری توصیفی(میانگین، انحراف معیار) و آزمون تی برای گروه های مستقل استفاده شد. نرم افزار مورد استفاده برای تحلیل آماری SPSS.21 بود. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.یافته ها :نتایج نشان داد که دانشجویان پری کلینیک دندان های قدامی را در ابعاد باکولینگوالی و مزیودیستالی به ترتیب با میانگین 59/9±13/22(BL) و 87/8±53/18 (MD)درجه و دندان های خلفی را به ترتیب با میانگین 24/10±4/21 (BL) و 99/8±46/22(MD) درجه تراش دادند. دانشجویان سال آخر نیز دندان های قدامی را در ابعاد باکولینگوالی و مزیودیستالی به ترتیب با میانگین زاویه 08/11±46/18 (BL)و 32/6±6/ 14 (MD)و دندان های خلفی را به ترتیب با میانگین زاویه 09/8±46/19 (BL)و 83/8±13/21 (MD)درجه تراش دادند اما این یافته از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دانشجویان پری کلینیک و سال آخر چه دندان های قدامی و چه خلفی را با زاویه تقارب بیش از مقادیر ایده آل ولی در محدوده سایر مطالعات تراش می دهندوبا وجود زاویه کمتر در گروه سال آخر تفاوت معنا داری بین دو گروه مشاهده نشد.