بررسی فراوانی بی حسی لثه باکال مولرهای شیری فک پایین با بلاک عصب آلوئولار تحتانی در کودکان چهار تا شش ساله

Abstract

کنترل درد یکی از مهم ترین جنبه های کنترل رفتاری در کودکانی است که تحت درمان دندانپزشکی قرار می گیرند. رایج ترین روش برای دستیابی به کنترل درد در اعمال دندان پزشکی استفاده از مواد بی حس کننده موضعی است. مطالعات بسیاری نشان می دهند که عصب لانگ باکال حس لثه و مخاط باکال مندیبل را با الگوی متغیری از مجاورت مولر سوم تا کانین تامین می کند. با توجه به اهمیت بی حسی موضعی مناسب و کامل در کنترل رفتاری کودکان و فقدان مطالعه ای در این خصوص، فراوانی بی حسی لثه باکال مولرهای شیری فک پایین را بدنبال تزریق بلاک عصب آلوئولار تحتانی در کودکان چهار تا شش ساله بررسی نمودیم.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 220 کودک 4 تا 6 ساله به طور تصادفی انتخاب شدند. تزریق بلاک عصب آلوئولار تحتانی با روشی یکسان و استاندارد انجام شد و پس از اطمینان از موفقیت تزریق، بی حسی لثه باکال مولر های شیری پایین از طریق stick test به وسیله مقیاس SEM ارزیابی شد. داده های بدست آمده از مطالعه به وسیله روش های آماری توصیفی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 15 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: مقایسه ی فراوانی نواحی بی حس نشده بین دندان های مورد نظر نشان داد که از مزیال دندان مولر اول شیری به سمت دیستال مولر دوم شیری میزان عدم بی حسی افزایش می یابد. بیشترین نا حیه ی بی حس نشده دیستوباکال مولر دوم شیری (29.5) و کمترین ناحیه ی بی حس نشده مزیو باکال مولر اول شیری (11.4) بود. تفاوت معناداری در فراوانی نواحی بی حس نشده در بین دو جنس مشاهده نشد value>0.05) P).نتیجه گیری: بر طبق این مطالعه، در 16.8 تا 29.5 درصد موارد پس از بلاک عصب آلوئولار تحتانی، لثه ی باکال مولرهای شیری فک پایین بی حس نشدند. امیدواریم دندانپزشکان با آگاهی از این نکته، بی حسی ناحیه ی باکال را کنترل نمایند و در موارد مورد نیاز تزریق های مکمل را در نظر گیرند.