مقایسه سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی با افراد سالم

Abstract

بیماری لیکن پلان یک ضایعه التهابی مزمن و جزو شرایط پیش بدخیم است که هنوز اتیولوژی آن مشخص نیست و درمان مشخصی که منجر به بهبودی کامل بیماری گردد حاصل نشده است. مطالعات اخیر به نقش ویتامین D بر روی سیستم ایمنی و اثرات ضد التهابی آن اشاره کرده اند و با توجه به نقش عوامل ایمونولوژیک در اتیولوژی بیماری لیکن پلان و از طرف دیگر با توجه به تاثیر ویتامینD در سیستم ایمونولوژیک بدن لذا در این پژوهش تلاش شد در یک نمونه از جامعه ایرانی میزان سرمی ویتامین Dدر مبتلایان به لیکن پلان دهانی با افراد سالم مقایسه گردد.مواد و روش ها:در این مطالعه 18 نفر فرد مبتلا به لیكن پلان دهانی مراجعه كننده به بخش بیماریهای دهان دانشكده به عنوان گروه مورد و 18 نفر مراجعه كننده سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. حجم نمونه با استفاده از نتایج مطالعه ی پایلوت و با در نظر گرفتن اختلاف 18 واحد بین سطح سرمی ویتامین D بیماران لیکن پلان دهانی و افراد سالم به ترتیب با انحراف معیار 55/15 و 67/18 و همچنین با در نظر گرفتن 5%= و توان 80% انتخاب گردید. بعد از افراد انتخاب شده، به مقدار cc5 خونگیری شده و بعد از جدا سازی سرم و با استفاده از كیت vitamin D total (25- hydroxy vitamin D) و روشElectrochemiluminescence ، میزان سرمی ویتامین D در نمونه ها اندازه گیری و مقدار آن در نمونه های لیکن پلان با افراد سالم مقایسه گردید. داده های به دست آمده از مطالعه به وسیله روش های آماری و آزمون تفاوت میانگین برای گروههای مستقل Independent samples T-test و یا معادل ناپارامتریک آن و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. در این مطالعه P کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: میانگین سطح سرمی ویتامین D در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی برابر 38/20±7/30 و در گروه افراد سالم برابر 33/15±45/36 بود اختلاف بین دو گروه 7/5 بود که این میزان در افراد بیمار کمتر از افراد سالم می باشد، ولی این میزان از لحاظ آماری معنی دار نبود.(P-value=0.346)نتیجه گیری: اختلاف سطح سرمی ویتامن D در دو گروه افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی و افراد سالم معنی دار نبود.