اثر باز و بسته کردن متوالی اباتمنت در طی مراحل پروتزی روی افزایش سایتوکاین های التهابی اطراف ایمپلنت های دندانی

Abstract

با توجه به درصد بالای موفقیت استئواینتگریشن، تلاش برای استفاده از ایمپلنت ها رشد روز افزونی پیدا کرده است.از طرفی کنترل التهاب اطراف ایمپلنت های دندانی در راستای کاهش میزان تحلیل استخوان اطراف گردن ایمپلنت، سلامت بافت نرم اطراف و افزایش کارآمدی و عمر ایمپلنت های دندانی امری مهم و حیاتی می باشد از این رو مطالعه ی حاضربا هدف بررسی اثر باز و بسته کردن متوالی اباتمنت در طی مراحل پروتزی در افزایش سایتوکاین های التهابی اطراف ایمپلنت های دندانی طراحی گردید.مواد و روش ها:تمامی بیماران دارای ایمپلنت مراجعه کننده به مطب خصوصی متخصص پروتز در بازه زمانی خرداد تا مرداد95 از نظر سلامت ایمپلنت معاینه شده و بیماران دارای ایمپلنت با توجه به معیار های ورود به مطالعه وارد مطالعه شدند(در یک سمت فک از اباتمنتmulti-unit و در سمت دیگر فک از healing abutment بر روی ایمپلنت استفاده گردید). از تمام بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه، نمونه گیری برای آنالیز ایمونولوژیکی صورت گرفت. نمونه ها از ناحیه سالکوس اطراف ایمپلنت در هر بیمار بدست آمد.نمونه های تهیه شده به آزمایشگاه ایمونولوژی فرستاده خواهد شد تا سایتوكایین های پیش التهابی IL6 و IL1 بوسیله کیت الایزادر آزمایشگاه ایمونولوژی اندازه گیری شوند. داده های بدست آمده از مطالعه با نرم افزار SPSS.16 تحلیل آماری گردیده و و 05/0p< به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها:نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین غلظتIL-1 و IL-6در گروه با اباتمنت Multi-unitکمتر از اباتمنت های معمولی می باشد. در ضمن مقایسه میانگین آماری بینIL-6 و 1-IL نشان میدهد که غلظت IL-6 در هر دو گروه مورد مطالعه بیشتر از غلظت IL-1 میباشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه کاربرد اباتمنت هایMulti-unit (بدون نیاز به باز و بسته کردن در طی مراحل پروتزی) نسبت به اباتمنت های معمول دو تکه ای(با باز و بسته کردن متوالی در طی مراحل پروتزی) واکنش التهابی کمتری به دنبال خواهد داشت