اثر استرس مادر بر روی بیان مسیر سیگنالینگ IGF-1در جنین رت

Abstract

مطالعات حیوانی به طور متقاعد کننده ای اثبات کرده اند که استرس مادر قبل از تولد بر نتیجه بارداری تأثیر می گذارد و اغلب منجر به یک سایز کوچکتر جنین (تحلیل جنین)، بدشکلی های ساختاری، عقب ماندگی رشدی و وزن کمتر حین تولد نوزادان می شود. هدف این مطالعه تعیین اثر استرس محدود کننده قبل از تولد بر مسیر سیگنالینگ IGF-1 و بیان داون استریم های آن (آلکالین فسفاتاز، آملوژنین، کلاژن نوع 1، اُستریکس) بعنوان ژن های دخیل در تشکیل استخوان و دندان در نوزاد رت بود.مواد و روش کار: 48 رت ویستار باردار به گروههای کنترل و استرس تعلق گرفتند. استرس محدود کننده و نور روشن در گروه استرس در طی بارداری به کار گرفته شد. هر گروه شامل 2 زیرگروه روز 14 و روز 21 که در آنها رت ها در روز 14 و روز 21 بارداری به ترتیب قربانی شدند بود. Real time PCR برای ارزیابی سطح بیان mRNA ی ژن ها در روز 14 و 21 استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که IGF-1 و کلاژن نوع 1 به طور معنی داری در گروه استرس در مقایسه با کنترل در روز 14 و روز 21 کمتر بیان شدند (به ترتیب 05/0>P و 001/0>P) .بیان mRNA ی آملوژنین ، آلکالین فسفاتاز، اُستریکس به طور معنی داری در گروه استرس در مقایسه با گروه کنترل در روز 14 کمتر بود (به ترتیب 001/0>P و 05/0>P و05/0>P) ولی این تفاوت ها در روز 21 معنی دار نبود.نتیجه گیری: در مجموع نتایج ما نشان داد که استرس محدود کننده قبل از تولد می تواند بیان ژن های دخیل در تشکیل استخوان و دندان را از طریق کاهش بیان مسیر سیگنالینگ IGF-1 کاهش دهد.