بررسی نقش سیستم سروتونرژیک بر التهاب محیطی در موش صحرایی

Abstract

شواهد روبه گسترشی وجود دارد که سیستم عصبی در تعامل با سیستم ایمنی است . در این راستا اثر ایمنومدولاتوری آنتاگونیست های گیرنده 5HT3 و نقش بارز آنها در فرایند التهاب و درد اخیرا مشخص شده است . این مطالعه برای اولین بار به بررسی نقش گرانیسترون به عنوان آنتاگونیست گیرنده 5HT3 در فرایند التهاب محیطی و آنژیوژنز با استفاده از مدل air pouch پرداخته است . روش ها: برای ایجاد مدل التهابی air pouch بعد از بیهوش کردن مختصر موش صحرایی نژاد .ویستار (از هر دو جنس نر و ماده) روز اول و سوم به ترتیب 20 و 10 سی سی هوای استریل به طور زیر جلدی در ناحیه پشتی حیوان تزریق گردید. در روز ششم با تزریق1 سی سی کاراژنین 1 به داخل pouch مدل التهابی ایجاد شد. گروه های درمان در پروتوکل 6 ساعت پس از القاء التهاب ، گرانیسترون با دوزهای 125 الی 800 میکروگرم و در پروتوکل 72 ساعت پس از القاء التهاب گرانیسترون با دوزهای 50 الی 200 میکروگرم به صورت تک دوز و دوزهای تکراری (مولتی دوز) به میزان یک سی سی به صورت تزریق داخل pouch دریافت کردند . گروه های کنترل ، سالین نرمال همراه با کاراژنین و بدون تزریق کاراژنین به میزان یک سی سی دریافت کردند.6و 72ساعت بعد از تزریق کاراژنین ، حیوان با دوز بالای هالوتان کشته شدو pouch پس از شستشوبا بافر فسفات سالین باز شده و حجم اگزودا و تعداد لکوسیت های داخل pouch اندازه گیری شد و بافت گرانولوما توزین گردید. به منظور بررسی آنژیوژنز ، محلول درابکین به بافت گرانولوما اضافه شده و بعد از هموژنیزاسیون ، سانتریفوژ و صاف کردن ، مقدار هموگلوبین موجود در مایع روئی با استفاده از کیت هموگلوبین و توسط دستگاه اسپکتروفتومتر UVدر طول موج 540 نانومتر تعیین مقدار شد. برای بررسی کیفی آنژیوژنز ، در روز سوم بعد از القاء التهاب ، بعد از تزریق وریدی رنگ کارمین محلول در ژلاتین ، بافت گرانولومای تشکیل شده جدا شد. سپس عملیات فیکاسیون ، دهیدراسیون و شفاف سازی بر روی بافت انجام گردید. شبکه عروقی ایجاد شده با استفاده از میکروسکوپ نوری مطالعه و اقدام به عکسبرداری از آن گردید. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که به دنبال ایجاد مدل التهابی air pouchپارامترهای التهابی از جمله تعدادتام لکوسیت ها ، اگزودای مترشحه، وزن بافت گرانولوما و آنژیوژنز بعد از گذشت6 ساعت از القاء التهاب افزایش نشان داد و طی 72 ساعت بعد به میزان قابل توجهی رسید که این افزایش تدریجی پاسخهای التهابی را می توان به تکامل pouchنسبت داد.بر اساس نتایج بدست آمده ، در مدل التهابی air pouch، تفاوت بارزی در میزان پارامترهای التهابی در هردو حات االتهاب حاد و مزمن بین دو جنس نر و مادهدر موش صحرایی نژاد ویستار وجود داشت . (P005) میزان آنژیوژنز در مدل التهابی air pouch بطور بارزی در جنس نر نسبت به جنس مادهخ بیشتر بود .(P0001) گرانیسترون در جنس مونث بر هیچ کدام از پارامترهای التهابی و آنژیوژنز تاثیر معنی دار نداشت، ولی در جنس مذکر تجمع لوکوسیتی را به صورت وابسته به دوز در زمانن 6 ساعت بعد از القای التهاب با دوز 50 میکروگرم (P0001)، 200 میکروگرم (P005)و 400 میکروگرم (P005) نسبت به گروه کنترل مهار کرد در حالیکه 72 ساعت بعد از القای التهاب گرانیسترون مولتی دوز باعث کاهش تعدا تام لکوسیت ها با دوزهای 100 میکروگرم (P005) و 200 میکروگرم (P0001)شد. گرانیسترون در زمان 6 ساعت بعد از القای التهابباعث کاهش حجم مایع التهابی با دوزهای 125 میکروگرم (P005)، 25 میکروگرم (P0001)، 100 میکروگرم (P005)، 400 میکروگرم (P005) و 800 میکروگرم (P005) نسبت به گروه کنترل گردید اما 72ساعت بعد از القای التهاب دوزهای و100 و200 میکروگرم به صورت مولتی دوز ، باعث افزایش حجم اگزودا به ترتیب با سطح آماری P0001 وP005 نسبت به گروه کنترل شد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز داخل pouch گرانیسترون ، 6 ساعت بعد از ایجاد التهاب منجر به افزایش معنی داری در وزن بافت گرانولومای تشکیل شده در اطراف pouch با دوزهای 125میکروگرم (P0001)، 25میکروگرم (P005) و 800 میکروگرم (P0001) نسبت به گروه کنترل گردیدبرعکس دوز 100 میکروگرم منجر به کاهش وزن بافت گرانولوما (P005) شد. دوزهای50 ، 100و 200 میکروگرم به صورت مولتی دوز ، 72ساعت پس از القای التهاب تاثیری بر وزن بافت گرانولوما نداشتند. تک دوز گرانیسترون ، 72 ساعتپس از القای التهاب هیچ کدام از پارامترهای تجمع لکوسیتی ، حجم مایع اگزودا و وزن بافت گرانولوما را تغییر نداد. در صورتیکه گرانیسترون با دوزهای50 ، 100 ، و 200 میکروگرم به طور تک دوز ، میزان هموگلوبین در بافت گرانولومای تشکیل شده را به ترتیب با سطح آماری P005 ، P0001 و P005 کاهش داد. دوزهای50 ، 100 ، و 200 میکروگرم به طور تکراری نیز باعث کاهش آنژیوژنز به ترتیب با سطوح آماری P001، P0001 و P005 نسبت به گروه کنترل گردید. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مدل air pouch مدل و روش مناسبی جهت مطالعه فرایند التهاب و داروهای موثر بر بیماریهای التهابی می باشد. به علت تفاوت بارزی که بین دو جنس نر و ماده در موش صحرایی نژاد ویستار در مدل التهابی air pouch در هر دو التهاب حاد و مزمن وآنژیوژنز دیده شد، در بررسی پارامترهای التهابی ، جنسیت به عنوان یک پارامتر مهم باید مورد توجه قرار گیرد. گرانیسترون در مدل التهابی air pouch آنژیوژنز و تمام پارامترهای التهابی به جز حجم اگزودا را بر اساس منحنی دوز رسپانس زنگوله ای شکل تحت تاثیر قرار می دهد . نتایج ما همچنینن نشان داد که تک دوز گرانیسترون تغییری در پارامترهای التهاب مزمن ایجاد نمی کند و در بررسی های آینده استفاده از دوزهای تکراری گرانیسترون پیشنهاد می شود اما در مورد آنژیوژنز تفاوتی بین دوزهای تکراری و منفرد گرانیسترون وجود ندارد. از آنجایی که آنژیوژنز در درمان بیماری های التهابی بخصوص آرتریت روماتوئید و سرطان جایگاه ویژه ای دارد این بررسی با تایید نقش گرانیسترون در کاهش آنژیوژنز چشم انداز روشنی در افق تحقیق آنتاگونیست های 5HT3 ایجاد کرده است . لازم است بررسی های بیشتری صورت بگیردتا اثرات تعدیل ایمنی ، تعیین دوز مناسب و اندیکاسیون های جدید این داروها کاملا شناخته شود