سنتز و بررسی پلی استر پلی الهای قابل فرسایش جدید و نحوه رهش آلبومین از نانوپارتیکلهای تهیه شده از آنها

Abstract

میکرونانوپارتیکلهای قابل فرسایش برای دارورسانی موثربسیاری از داروها چه با جرم مولکولی پایین و چه جرم مولکولی بالا (از جمله پروتئینها و پپتیدها)مورد استفاده قرار گرفته اند . تغییرات مورفرلوژیک و ساختاری این حاملهای ذره ای خواص فیزیکوشیمیایی آنها را متناسب با کاربردهای مورد نظر اصلاح می نماید .در این کار تحقیقاتی سنتز و تهیه پارتیکلهای سه نوع کوپلیمر بر اساس پلی استر پلی الهای قابل فرسایش پلی لاکتید کوگلکولید(PLGA)بررسی شده است . کوپلیمر شانه مانند پلی لاکتید کوگلکولیدگلوکز (PLGAGLu)تهیه و ساختمان شیمیایی آنها بررسی شده است . این کوپلیمرها به روش پلیمریزاسیون حلقه گشای مونومرهای حلقوی لاکتید و گلیکولید در حالت مذاب در حضور پلی الهای سوربیتول،گلوکز و سیکلودکسترین و با استفاده از اکتانوآت قلع به عنوان کاتالیزور به دست آمده اند . ساختمان شیمیایی شان با روشهای FTIr و HNMR تایید شده جرم مولکولی متوسط و رفتار حرارتی آنها به ترتیب با روشهای GPC و DSC تعیین شده است . با استفاده از روش امولسیون دوگانه (WOW)ذرات حاوی آلبومین سرم گاوی (BSA) از آنها تهیه شده اند . راندومان پلیمریزاسیون مونومرهای حلقوی لاکتید و گلیکولیدبا دی ال حلقوی سیکلودکسترین بالاتر است . افزایش نسبت پلی ال به دیمرهای حلقوی منجر به کاهش راندومان پلیمریزاسیون و جرم مولکولی پلیمر حاصل می شود.پلیمرهای حاصل نسبتا مونودیسپربراکندگی جرم مولکولی آنها پایین است (MwMn3)جرم مولکولی پلی استرپلی الهای حاصل از گلوکز و سوربیتول پایین است . برای بررسی رفتار حرارتی پلی استرهای ستاره ای و شانه مانند از دستگاه DSC استفاده شده است . کاهش مورد انتظار در دمای ترانزیسیونن شیشه ای Tg و نقطه ذوب مشاهده می شود. با افزایش شاخه دار شدن دمای ترانزیسیون شیشه ای کاهش بیشتری را نشان می دهد.از بین این سه نوع کوپلیمر فقط PLGABCD به حالت ذره ای تبدیل شده و بسته به مقدار بتاسیکلودکسترین نانو و میکروپارتیکلهای حاوی آلبومین از آنها به دست آمده است. تاثیر عوامل مختلف از قبیل ترکیب کوپلیمر ،غلظت آلبومین در فرمولاسیون ،غلظت پلیمر و غلظت پایدار کننده ی امولسیون (PVA)بر روی اندازه ذره، بهره انکپسولاسیون و پروفایل رهش دارو مطالعه شده است . با افزایش غلظت پروتئین در فاز آبی داخلی اندازه ذره کوچکتر می شود. افزایش حجم فاز آبی داخلی نیز اندازه ذره را کوچکتر می کند. کاهش غلظت پلیمر در فاز آلی منجر به کاهش اندازه ذره می شود . بالاترین بهره انکپسولاسیون (در حدود 80)برای ذراتی با ابعاد 210 میکرو متر به دست می آید . نتایج حاصل از پروفایلهای رهش دارو نیز تاثیر کلیه این پارامترها را بر روی سرعت و درصد آزاد شدن آلبومین از میکرونانوپارتیکلهاهمچنین بر روی رهش اولیه نشان می دهد.