بررسی اثر عصاره متانولی گیاه رنگینک بر روند LD50 موشهای دریافت کننده پاراگوت
Abstract
علف کش پاراگوات یک ترکیب بی پیرید یلیوم می باشد به کارگیری زیاد واستفاده های ناصحیح از این ماده باعث شمار زیادی از مسمومیت ها به خصوص در بین کشاورزان می شود.سم پاراگوات به ارگان های مختلف از جمله کبد،کلیه،وشش آسیب می زند.بنابراین آنتی اکسیدانت های مناسب در مقابل اثرات سمی این ماده از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در این مطالعات اثر محافظتی گیاه رنگینک بر روی مسمومیت حاد پاراگوات درموش سوری نر مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تهیه عصاره متانولی،بعد از جمع آوری گیاه رنگینک آن را در محیط آزمایشگاه خشک وسپس اندام های هوایی (ساقه،برگ و گل)آن توسط آسیاب پودر گردیده و سپس عصاره متانولی گیاه رنگینکاستخراج گردید.آزمایشات بر روی موش های نر از نژاد AlbinoSwiss در محدوده وز2+ 25گرم صورت گرفت . ابتدا اثر گیاه به عنوان پیش درمان مورد برسی قرار گرفت بنابراین عصاره گیاه به صورت خوراکی با دوزهای مختلف mgkg45 ، 30و 15روزانه به مدت 15 روز تجویز و بعد ا آن تک دوز پاراگوات به صورت خوراکی و صفاقی mgkg85 به هر موش تجویز گردید. همچنین اثر درمانی گیاهبا تجویزتک دوز پاراگوات به صورت خوراکی و صفاقیکیلو گرم وزن بدن mgkg 85 و بعد از آن عصارهگیاه به صورت خوراکی با دوز های مختلف15 ،30و45به هر موش تجویز شد . تمامی گروههای حیوانات به مدت4 روز بعداز دریافت پاراگوات از نظر مرگ ومیرو وزن بدن تحت نظارت بودند .میزان بقا در روز چهارم در گروه های دریافت کننده تک دوز پاراگوات به صورت خوراکی و صفاقی به ترتیب70 و 30درصد بود. همچنین وزن حیوانات دریافت کننده دوز بالای گیاه رنگینک کاهش یافت . در گروه های مشابه که گیاه رنگینک رابه صورت پیش درمان دریافت کرده بودند سرعت بقا در گروه دریافت کننده پاراگوات صفاقی نسبت به گروه دریافت کننده خوراکی محسوس تر بود. نتایج حاصل ازاین مطالعهبیانگر آن است که گیاه رنگینک به صورت پیش درمان قابلیت حفاظت و جلوگیری از مسمومیت پاراگوات را دارا می باشد. به نظر می رسد که گیاه رنگینک یک آنتی اکسیدانت قوی بوده و احتمالا از طریق فعالسازی آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز باعث کاهش اثرات اکسیدانی پاراگوات می گردد. با این حال مکانیسم اثرات پیش درمانی این گیاه در گروههای دریافت کننده پاراگوات به صورت صفاقی مشخص نمی باشد و احتیاج به آزمایشات بیشتری دارد.