تهیه و ارزیابی میکروسفرهای رودهای ناپروکسن به کمک کریستالیزاسیون کروی

Abstract

دراولین بخش از این مطالعه هدف تهیه میکروپارتیکل های اینتریک ناپروکسن با استفاده از پلیمر سلولز استات هکروی می باشد.این متد وابسته به رسوب محلول بازی پلیمر اینتریک کننده HPMCP که قطره قطره به محیط اسیدی حاوی امولسیفایر ( HPC)اضافه شود.متغیرهایی چون نسبت پلیمر به دارو،اختلاف دمای اولیه بین حلال و ناحلال تاثیرT)8) و غلظت اسید سیتریک در محیط ناحلال در طی پروسه ی تهیه روی خصوصیات میکروپارتیکل ها مورد بررسی قرار گرفت.میکروپارتیکل های حاصل از نظر لودینگ ، بازده انکپسولاسیون، قابلیت ریزش ، کمپرس پذیری ،خصوصیات حالت جامد DSC) و ( xrayو هم چنین از نظر شکل میکروپارتیکل ها به کمک میکروسکوپ الکترونی ( SEM)مورد بررسی قرار گرفت.مطالعات انحلال هم برای تائید خصوصیت مقاوم بودن میکروپارتیکل ها به محیط معده با دقت انجام شد.به کمک( (SEMمشاهده شد که میکروپارتیکل ها کاملا کروی و یکسانند و هیچ کریستال اینتریک شده ای از ناپروکسن مشاهده نشد.نتایج DSC وxray نشان میدهد که ساختار ناپروکسن در میکروپارتیکل ها از هم پاشیده شده است.به نظر میرسد ناپروکسن به طور وسیعی در میکرو پارتیکل ها پراکنده شده است.با کاهش و نسبت پلیمر به دارو و با افزایش T)8) غلظت اسید در محیط ناحلال بازده انکپسولاسیون افزایش می یابد.مطالعات رهش دارو از میکروپارتیکل ها نشان میدهد که ناپروکسن در محیط اسیدی به خوبی حفظ میشودو با افزایش PH رهش سریع شروع میشود . در دومین بخش از این مطالعه ،تهیه قرصهای کنترل رهش از ناپروکسن کمک HPMCP به عنوان پلیمر کنترل کننده سرعت مورد بررسی قرار گرفته است. از میکروپارتیکل های تهیه شده،تحت کمپرسیون مستقیم قرص ها آماده شدند نتایج نشان میدهد این متد برای گسترش فرمولاسیونهای کنترل رهش ناپروکسن با خواص مطلوب بسیار مناسب میباشد.به این ترتیب HPMCP میتواند تحت شرایط مطمئن در فرمولاسیون قرص ها با رهش تعدیلی و میکروپارتیکل های با خصوصیات مناسب که در مقابل محیط معده مقاوم باشند به کار رود., و غلظت اسید سیتریک در محیط ناحلال در طی پروسه تهیه روی خصوصیات میکروپارتیکلها مورد بررسی قرار گرفت .میکروپارتیکل های حاصل از نظر لودینگ،بازده انکپسولاسیون، قابلیت ریزش، کمپرس پذیری، خصوصیات حالت جامد DSC) و (xray و همچنین از نظر شکل میکروپارتیکل ها به کمک میکروسکوپ الکترونی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت .مطالعات انحلال هم برای تایید خصوصیت مقاوم بودن میکروپارتیکل ها به محیط معده با دقت انجام شد.به کمک (SEM)مشاهده شد که میکرو پارتیکل ها کاملا کروی و یکسانند و هیچ کریستال اینتریک شده ای از ناپروکسن مشاهده نشد.نتایج DSC و x_ray نشان میدهد که ساختار ناپروکسن در میکروپارتیکل ها ازهم پاشیدهشده است .به نظر می رسد ناپروکسن به طور وسیعی در میکروپارتیکل ها پراکنده شده است با کاهش و نسبت پلیمر به دارو و با افزایش ,T)غلظت اسید در محیط ناحلال بازده انکپسولاسیون افزایش می یابد..مطالعات رهش دارو ازمیکروپارتیکل هانشان میدهد که ناپروکسن در محیط اسیدی به خوبی حفظ میشود و با افزایش PH رهش سریع شروع میشود. در دومین بخش از این مطالعه تهیه قرص های کنترل رهش از ناپروکسن کم;;;;