ژن درمانی سرطان ریه با نانو ذرات پلیمری حاوی آنتی سنس EGFR

Abstract

علیرغم پیشرفتهای اخیر در جنبه های مختلف تشخیص و درمان سرطان از قبیل جراحی،رادیوتراپی و شیمی درمانی،سرطان ریه کماکان رتبه نخست مرگ ومیر را در بین سرطانهای شایع داراست که این امر اهمیت و ضرورت تحقیق روشهای درمانی جدید را علیه سرطان ریه بیش از پیش آشکار می کند.بر اساس پیشرفتهای اخیر در زیست شناسی مولکولی سرطان ریه از یک طرف و تکنیهای نوین دارورسانی از طرف دیگراستراتژی های درمانی جدیدی از قبیل آنتی بادی های مونوکلونال،مولکولهای کوچک و ژن درمانی برای درمان هدفمندواختصاصی تر این بیماری توجه محققین بسیاری را به خود معطوف کرده اند.یکی از مهمترین انواع اونکوژن در سرطان ریه گیرنده مربوط به فاکتور رشد اپیدرمال،EGRR،می باشد که با بیان زیاد و فعالیت بیش از حد موجب رشد توده ونهایتا پیشرفتبیماری سرطان ریه می گردد. در تحقیق حاضر،با استفاده از نانوداروی آنتی سنس اختصاصی EGFR،گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال در سلولهای هدف(سلولهای اپیتلیال آلوئولار ریه)مورد هدف قرار داده شده است و میزات کاهش بیان ژن این گیرنده در اثر این نانو داروها با استفاده از تکنیکهای مولکولی مربوطه بررسی شده است .در این مطالعه،رده سلولی A549که سلولهای نامیرای اپیتلیال آلوئولار ریه(تیپ دو)هستند به عنوان مدل سلولی سرطان ریه انتخاب گردید و مورفولوژی و خصوصیات آنها درمحیط کشت مورد بررسی قرار گرفت.به منظور انتقال بهتر از غشای سلولی،فرم نانو داروی آنتی سنس اختصاصی ضد EGFR با استفاده از دو نوع دندریمر Superfect وPolyfect به عنوان حامل فرموله شد و سمیت سلولی پلیمرها با استفاده از تکنیکهای رایج نظیر تست MTT مورد بررسی قرار گرفت .برای بررسی نیمه کمی بیان ژن EGFR،سلولهای A549 درپلیتهای شش خانه کشت داده شده و در حدود50 الی 60 درصدفاز رشد لگاریتمی،در معرض تیمارهای مختلف قرار گرفتند. 5ساعت پس از ترانسفکت کردن،محیط جدید بر روی سلولهاافزوده شده و حدود 32 ساعت بعد،سلولها لیز شده و RNA آنها استخراج و با استفاده از واکنش RT به cDNA تبدیل گردیدند ونهایتا با به کارگیری تکنیک PCR در حضور پرایمرهای اختصاصی EGFR وBactin میزان بیان ژنهای مورد نظر آنالیز شد.نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد که سلولهای یاد شدهدر محیط کشت مورفولوژی مکعبی شکلی را ارائه کرده و پس از حدود 100 ساعت از نظر رشد به حالت کمون خود می رسند و هم چنین با توجه به منحنی رشد،زمان دو برابر شدن(Doubling rtime) آنها حدود32 ساعت می باشد.بررسی سیتو توکسیسیته پلیمرها نشان داد که SuperFect اثرات سمی کمتری نسبت بهPolyfect نشان می دهد و بنابر این به عنوان پلیمر انتخابی برای ترانسفکت کردن سلولها مورد استفاده قرار گرفت.نتایج آزمایشات RTPCR نیز نشان داد که ترکیب نانو داروی ژنی فرموله شده با SuperFect باعث کاهش بیش از 60 درصدی نسبت بیان EGFRbactin در این سلولها می شود در حالی که داروی بدون پلیمر،نانو ذرات پلیمری فاقد دارو و هم چنین نانو ذرات حاوی آنتی سنس غیر اختصاصی تاثیر معنی داری روی بیان این نسبت نشان ندادند. به طور خلاصه،آزمایشات نشان دادند که نانوداروی ژنی فرموله شده با استفاده از درخت سان SuperFect به میزان قابل توجهی نانو داروی آنتی سنس اختصاصی ضد EGFR را به داخل سلولهای A549 انتقال داده موجب مهار گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال در سلولهای هدف(سلولهای اپیتلیال آلوئولار ریه) می شوند.بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه به نظر می رسد که استفاده از آنتی سنی EGFR به تنهایی و یا به صورت ترکیبی در کنار درمانهای رایج می تواند در درمان سرطان ریه نقش بسزایی داشته باشد،هر چند که برای رسیدن به چنین هدف بزرگی،مطالعات بیشتر در سطح حیوانی و کارآزمایی بالینی الزامی خواهد بود.