بررسی تاثیر تزریق داخل نخاعی سروتونین بر روی سندرم قطع مصرف مورفین در موش صحرایی

Abstract

ضددردهای اپیوئیدی یکی از مهمترین داروهای مورد استفاده در دردهای حادومزمن است.متاسفانه،یکی از مشکلات مهم در تجویز مزمن اپیوئیدها گسترش وابستگی به آن است.به این منظور ارزیابی مکانیسم تولرانس و وابستگی به اپیوئیدها ویافتن روشهایی برای جلوگیری و یاتعویق ایجاد این عوارض،موضوعی مهم در علم نوروفارماکولوژی می باشد.در ارتباط با مکانیسم ایجاد تولرانس و وابستگی به اپیوئیدها مطالعات زیادی انجام شده است و مکانیسم های زیادی پیشنهاد شده است.سیستم سروتونرژیک مرکزی،یکی از سیستم های عصبی مورد بحث می باشد.هدف از این مطالعه،ارزیابی اثر،تجویز داخل نخاعی سروتونین،در گسترش سندرم محرومیت به مورفین است.همچنین به منظور بررسی بیشتر نقش سیستم سرتونرژیک اثر تخریب اعصاب سرتونرژیک توسط سم اختصاصی75 دی هیدروکسی تریپتامین(5,7DHT) به عنوان سم اختصاصی سروتونینی استفاده کردیم.قبل از تزریق10mgkg,5,7DHT از دزیپیرامین به صورت داخل صفاقی تزریق شد تا از آسیب به اعصاب آدرنرژیک جلوگیری شود.درگروه دیگر،بعد از تخریب اعصاب سرتونینی نخاع،نوروترانسمیتر سروتونین به صورت مزمن به وسیله تزریق داخل نخاعی جایگزین شد.در گروههای دیگر،سروتونین به صورت داخل نخاعی با دز 200 به صورت حاد ومزمن تجویز شد.به این ترتیب تاثیر این داروها به روی گسترش سندرم محرومیت ارزیابی شد. مورفین به عنوان داروی پایه،در تمامی گروهها،بادز افزایندهmgkg)10)و10و10و75و75و5و 5تزریق شد.تعدادی از علائم سندرم محرومیت بعد از تزریق نالوکسان (1mgkg i.p)مورد ارزیابی قرارگرفت.نتایج این مطالعات نشان داد که ضایعات سیستم سروتونرژیکی گسترش سندرم را به تعویق می اندازد.جایگزینی سروتونین در رتهای ضایعه دیده،علائم سندرم را بهبود بیشتری می بخشد.(P0.05)در مطالعه دیگر،تجویز داخل نخاعی سروتونین هم به صورت حاد ومزمن،سندرم را به طور معنی داری ضعیفتر می کند(P0.05)نتایج مطالعه پیشنهاد می کند که در آزمونهای کلینیکی با استفاده از داروهای اختصاصی سروتونینی، می توانیم روشهای بهتری برای جلوگیری و درمان اعتیاد انجام دهیم.