فرمولاسیون کپسول پروپرانولول با رهش تاخیری

Abstract

سامانه های دارورسانی با رهش تاخیری،سامانه هایی هستند که بعد از مدت زمان تاخیری معینی،دارو را سریعا آزاد می کنند. با تغییر و کنترل اجزاء مختلف چنین سامانه هایی ، می توان زمان دلخواه رهش دارو را تعیین کرد. این عمل دو مزیت عمدهرا درپی خواهد داشت: اولا ، تجویز هم زمان چنین سامانه ای با یک دوز از شکل معمولدارو،باعث کاهش دفعات مصرف دارو به ترتیب از چهار و دو بار در روز به دو و یک بار در روز خواهد شد که این امر افزایش پذیرش بیمار را در پی خواهد داشت.ثانیا، از چنین سامانه ای می توان به عنوان دوز پیشگیری کننده در بیماری هایی که تابع ریتم شبانه روزی هستند نظیر حملات آسم و قلبی،استفاده کرد. از این رو، پراپرانولول انتخاب مناسبی برای فرمولاسیون به شکل سامانه دارورسانی با رهش تاخیری است، زیرا گاهی تا چهار بار در روز تجویز می شود و نیز از طرفی شواهدی در دست است که نشان می دهد خطر حملات قلبی در ساعات اولیه بامداد افزایش می یابد. هدف از تحقیق حاضر طراحی سامانه دارورسانی تاخیری بر اساس اسمز برای داروی پر مصرف پراپرانولول هیدروکلراید و بررسی تاثیر اجزاء مختلف فرمولاسیون بر زمان تاخیر در رهش دارو می باشد. بدین منظور کپسول های خالی ژلاتینی سخت توسط استات سلولز به عنوان غشاء نیمه تراوا با یا بدون روغن کرچک به عنوان عامل هیدروفوب،به روش غوطه ورسازی وتبخیرروکش دادهشده و با پراپرانولول هیدروکلراید وماده اسمزافزای سوربیتول پر شده و دهانه آنها توسط موم زنبور عسل مسدود گردید. سپس از دیدگاه زمان خروج در پوش مومی، شروع رهش دارو ونیز میزان انحلال دارو، در دستگاه انحلال شماره 2USP مورد ارزیابی قرار گرفت. هنگامی که سیستم در محیط آبی قرار می گیرد، نفوذ آب، باعث حل شدن سوربیتول و در نتیجه افزایش تدریجی و همزمان فشارهای اسمزی و هیدرواستاتیک داخل کپسول می شود. زمانی که فشار هیدرواستاتیک برای غلبه بر نیروی های ثقل و اصطکاک ناشی از در پوش کافی باشد،باعث خروج درپوش و در نتیجه رهش دارو خواهد شد.نتایج حاصل از این روش برای هفت فرمولاسیون مختلف که هر یک چهار بار تکرار شدند،نشان دادکه می توان زمان شروع رهش دارو را059 الی 1054 ساعت به تاخیر انداخت که ازبین آنها فرمولاسیون هایی با میانگین زمان تاخیری،برابر با 417 ، 584 ، 744 و 1054ساعت می توانند برای کاهش دفعات مصرف و یا به عنوان دوز پیشگیری کننده به کار روند. همچنین بررسی میزان اثر هر یک از اجزاء فرمولاسیون بر زمان تاخیر در رهش،با استفاده از مدل رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد که ضخامت روکش نیمه تراوا دارای بیشترین اثر بوده وبعد از آن به ترتیب روغن کرچک، ضخامت درپوش و غلظت استات سلولز قرار می گیرند.