کنترل کیفی آب معدنی کندوان و بررسی اثر آن برروی خصوصیات بیوشیمیایی و رادیولوژیکی بیماران مبتلا به سنگ کلیه

Abstract

سنگهای ادراری بعداز عفونت ادراری و پاتولوژی پروستات، سومین بیماری شایع دستگاه ادراری میباشند. باتوجه به اهمیت و میزان شیوع بیماریهای سنگ کلیه و باتوجه به این که نظریات و تحقیقات فراوانی راجع به اثرات مفید برخی از آبهای معدنی بر روی بیماران مبتلا به انواع سنگها در مقالات و رفرانسهای مختلف آمده، اقدام به بررسی اثرات آب معدنی کندوان بر روی بیماران مبتلا به سنگ کلیه صورت گرفت. هدف از این مطالعه بررسی اثرات احتمالی آب معدنی کندوان در کاهش تشکیل سنگ کلیه از طریق افزایش فاکتورهای مهارکننده ایجاد سنگ و یا کاهش فاکتورهای ایجاد کننده سنگ کلیه می باشد. تعداد 24بیمار باسابقه ابتلاء به سنگ ازانواع اگزالات کلسیم در3 تا6ماه اخیر انتخاب شدند و همگی مدت یک ماه ازآب معدنی کندوان به میزان 2 لیتر در روز و یک ماه از آب تبریز به میزان 2 لیتر در روز مصرف نمودند و سپس فاکتورهای سرمی و ادراری دخیل در ایجاد و یا مهارسنگ در آنها درابتدای دوره و بعد از مصرف این دو آب اندازه گیری و مقایسه شد.آب معدنی کندوان سیترات و منیزیوم ادرار بیماران را بطور معنیداری نسبت به ابتدای دوره افزایش داد(005(P همچنین باعث کاهش معنیداری در مقدار کلسیم و اگزالات ادرار شد(005.(P در ضمن افزایش معنی دار درمقدار آلکالن فسفاتاز سرم ایجادشد (005.(P از آنجائی که سیترات و منیزیوم از مهارکنندههای سنگهای کلیوی هستند و با توجه به افزایش معنیدار مقدار آنها در ادرار بعداز مصرف آب معدنی کندوان نوشیدن این آب برای بیماران می تواند مفید باشد. همچنین کاهش کلسیم و اگزالات ادرار می تواند در کاهش تشکیل سنگهای اگزالات کلسیم بعداز مصرف این آب موثر باشد.