بررسی تاثیر کریستالیزاسیون در رفتار کریستالی ناپروکسن

Abstract

روش تبلور کروی در موردناپروکسن با روش نا حلالبااستفاده ازآب استون ودر حضورپلیمر هیدروکس پروپیل سلولزhpcوکراس کارملوزسدیم(ACDISOL)به عنوان دزانتگران انجام گرفت .خصوصیات میکرومریتیک مجتمع های ناپروکسن نظیر قابلیت ریزش قابلیت فشردگی وکمپرس پذیری بهبود قابل توجهی رادر مقایسه باذرات ناپروکسن اولیه نشان دادند .مطالعات آنالیز حرارتی (DSC)واشعهXدر موردنمونه های به دست آمده نشان میدهد که مجتمع های بلوری در حضور پلیمر HPC ودزانتگران دچار تغییرات ساختمانی نشده اند.در این مطالعه سرعت رهش دارو3نمونه از مجتمع های کروی که در غلظتهای مختلفی(01درصد03درصد05درصد)از دزانتگران به دست آمده اند مورد بررسی قرار گرفت وبا اسلاگ ناپروکسن که دزانتگران به صورت فیزیکی به آن اضافه شده وهمچنین مجتمع های کروی ناپروکسن که در محیط فاقد دزانتگران به دست آمده ودزانتگران به صورت فیزیکی بدان افزوده شده مقایسه گردید.نتایج نشان دادند که سرعت رهش دارو از مجتمع های کروی به دست آمده در حضور دزانتگران بسیار بیشتر از سرعت رهش در نمونه هایست که در دزانتگران به صورت فیزیکی افزوده شده است.احتمالابه علت آن که دزانتگران در این مجتمع ها بصورت مولکولی به ذرات ناپروکسن اتصال می یابد باعث سرعت رهش بالاتری می شود،در صورتی که در دو روش دیگر دزانتگران در حضور آب بصورت فیزیکی به ذرات ناپروکسن اضافه شده است که دزانتگران در حضور آب بصورت ژله ای درمیآید واحتمال تشکیل شدن ژل در اطراف ذرات بیشتر می شود همین عامل سبب می شود که سرعت رهش کمتری در این دو نمونه در مقایسه با نمونه های حاصل از مجتمع های کریستالیزه شده در محیط حاوی دزانتگزان بچشم بخورد.